" ျမတ္ႏုိးရိ္ပ္ " မွာ ထမင္းစားတဲ့. အခါတုိင္း သတိယမိတဲ့ စိတ္ ကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိ. မရမွန္းသိ လုိ. ဘယ္ေတာ.မွ မစားဘူးလုိ. ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ၾကားက ေရာက္တုိင္း ၀င္မိတဲ့ စိတ္ ကို ဘာသာ မေက်မနပ္ ျဖစ္မိသည္ ၊၊ စားျပီးရင္ ခံစားရသည္ ၊၊ စားျပီးတုိင္းလည္း ေနာက္မၾကိမ္ မလာဘူးရယ္လို. အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိ သည္ ၊၊ ဒါေပမယ္.လည္း ၃ ႏွစ္မက ၾကိဳးက်ခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ဘာသာ ေခၚေဆာင္သြားေနက် ၊၊ ေရာက္ျဖစ္ တဲ့ အခါတုိင္းလည္း မွာမထားပါလ်က္ ကန္ဇြန္းပလိန္း တစ္ပြဲရယ္ ၊ ၾကက္ခ်ဥ္စပ္ရယ္ ၊ ၾကက္ဥ ေမြြေၾကာ္တစ္ ပြဲရယ္ က အဆင္သင္. ၊၊ ဇြန္း ခရင္းတစ္စံု နဲ. လက္ကုိင္ပ၀ါေလးက ေဘးနားမွာ ျငိမ္လုိ. ၊၊ အရာအားလံုး ဟာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက အတုိင္း ၊၊ မရွိေတာ.တာက မေလးငယ္ဆို တဲ့ အမ်ိဳးသမိိးတစ္ဦး ရယ္သာ ၊၊
ကံေကာင္းတယ္လုိ. ဆုိမလား ၊ ကံဆုိးတယ္လုိ. ေျပမလား၊၊ ဘ၀မွာဘယ္ေတာ. မွ ေမ.လုိ.မရတဲ့ စြယ္ေတာ္ နန္း နဲ. နီးနီးနားနား စိီမံကိန္းမွာ တာ၀န္က်တာ ၊၊ အလုပ္ေျပာင္းေရႊ. မိန္.စာ ရေတာ. ၀မ္းသာသလို ၀မ္းနည္းသလို ၊၊ မေလးကုိလည္းပုိ သတိယမိသလုိ ၊၊ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ကုိ ႏွစ္ထားေပမယ္. တခါတေလေတာ. နင္.နင္.သည္းသည္း သတိယမိတာ အမွန္ ၊၊ မလိမ္ညာခ်င္ ၊၊ ႏုိင္ငံရပ္ျခား တုိင္းတစ္ပါးမွာ ေငြအတြက္လည္း မဟုတ္ပါပဲ သြားေနတဲ့ မေလးကို တခါတခါ တမ္းတမိတာေတာ. မညာခ်င္ ပါ ၊၊ မေလးလုိ တကယ္ေတာ္တဲ့ မိ္္န္းမတစ္ ေယာက္ကုိ ႏုိင္ငံအတြက္ ႏွေျမာမိသည္ ၊၊ မေလးက ေျပာသည္ ၊၊ ေငြလုိခ်င္ရင္ ငါအိမ္မွာ စိပြားေရး လုပ္လို. ရသည္ တဲ့ ၊၊ ဟုတ္ပါတယ္ ေလ ၊၊ မေလး ခ်မ္းသာတာလည္း သိပါတယ္ ၊၊
ကံဆုိတာ လူကလုပ္တာမုိ. ကံကုိရုိးမယ္ ဖြဲ. ဘ၀ကုိ အရွုံးေပးေနတဲ့ သူေတြကုိ မေလးအ မုန္းဆံုးပါတဲ့ ၊၊ လုပ္တုိင္းျဖစ္တဲဲ့ မေလးငယ္ ၊၊ ခုခ်ိန္ထိလည္း ေအာင္ျမင္မွူ သရဖူေတြ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ေဆာင္းေန ဆဲဆုိတာ ၾကားေတာ. မေလးအတြက္ ဂုဏ္ယူမိသည္ ၊၊ ေနာက္ေနာင္လည္း ထိထက္ပုိျပီး ေအာင္ျမင္ပါေစ လုိ. ဆုေတြ ေတာင္းေန ဆဲပါေလ၊၊ ခ်မ္းသာတဲ့ အ၀န္းအ၀ုိင္းက ေပါက္ဖြားလာသူမုိ. ေငြစကားမေျပာတက္ေပမယ့္ တကယ္. ဘ၀ေတြကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မေလးကုိ ရွင္းျပဖုိ.လည္း ဘယ္တုန္းက မွ မၾကိဳးစားခဲ.ဘူးေပ ၊၊ မလုိအပ္ လို.လည္းထင္မွတ္ခဲ့ သည္၊၊ ၅ တန္း ၆ တန္ ေက်ာင္းသား အရြယ္ကတည္းက အေမေပးတဲ့ ေရႊထုပ္ေလး ကုိင္ ျပီး ေငြသြား ေခ်းရတဲ့ ဘ၀ ဆုိတာကုိ မေလးမ်ား သိရင္္ ဘာမ်ားေျပာ အံုးမလဲ ၊၊ မွတ္မိေသးတယ္ အဲဒီ ေရႊဆုိင္ ပုိင္ရွင္ မိန္းမၾကီးရဲ့ အေျပာ ေမာက္ေမာက္မာမာကုိ ၊၊ ဒီတစ္ေခါက္ အိမ္ျပန္ေတာ. အဆင္မေျပ ဘ၀ပ်က္ေန ၾက တာ ေတြ.ေတာ. သူတုိ.အတြက္ ၀မ္းမသာ စေကာင္းေပမယ္. သြားေတာ. ႏွူတ္ဆက္လုိက္ ခ်င္စမ္း ပါရဲ့ သုိ.ေသာ္ အသိတရားက ခြင္.မျပဳခဲ့ပါ ၊၊
အၾကီးေတြအားလံုး တျပိဳင္တည္း တကၠသုိလ္ဆုိတာ ကုိ သြားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၊ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြက ဟိုေရွ.က လူေတြ မ်က္ႏွာမငယ္ဖုိ. ခ်ိဳးျခံ ေခြ်တာခဲ့ ရပါတယ္ ဆုိတဲ့ ဘ၀ေတြကို မေလးမ်ားသိရင္ ဘာမ်ားေျပာအံုးမလဲ ၊၊ မနက္ အိပ္ရာထတာနဲ. ေစ်းဆုိင္၀င္ ၊၊ က်န္တဲ့ အစ္မ ၂ ေယာက္ ေစ်းေရာင္းေျဖာင္. ေစဖုိ. မနက္စာ ျပင္ေနရတဲ့ ၄ တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္ အေမာင္ငယ္ ဟာ ေမာင္မုိးပါ ဆုိရင္ မေလးဘာ ဆုိအံုးမလဲ ၊၊ ဒီလုိနဲ့ ေက်ာင္းကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ကသုတ္ကရုတ္ေျပးလုိ. စာေတြ သင္ၾကေပါ့ ၊၊ ေက်ာင္းေစ်း ဆုိင္တန္း က အစ္မၾကီးက ေမာင္မိုးဆီက ပိုက္ဆံရရင္ ထီထုိးမယ္ လို. အေနာက္ ခံရတဲ့ အထိ တုိ.မ်ား ေမာင္ ႏွမေတြ တၾကီမ္ဘူးမွ် ေက်ာင္းေစ်းဆုိင္မွာ မုန္.၀ယ္မစားဘူးတာ တစ္သက္နဲ. တစ္ကုိ္ယ္ ၊၊ ၃ တန္း ၄ တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ မွာကတည္းက ေက်ာင္းတက္ရင္ း မုန္.ေရာင္းစားခဲ. ဘူးပါတယ္ ဆုိရင္ မေလး အံ့ၾသမလား၊၊
ဆုိင္မွာ ေရာင္းတဲ့ ျပား ၈၀ တန္ မုန္းတစ္ထုပ္ကုန္ရင္ တစ္က်ပ္နဲ. ၂၅ ျပားရတယ္ ၊၊ လြယ္အိတ္ထဲမွာ တင္ ေစ်း ဆုိင္ တည္ ထားခဲ့ တာ ၊၊
မေလးမသိခဲ့ ဘုူးတဲ့ အေမာင္.ဘ၀ ထဲက တစ္စိတ္တေဒသေပါ့ ၊၊ ဒီလုိ ဒီလုိနဲ အေမာင္.ဘ၀ ေပါ . ၊၊ ဟုိတုန္း က ေမာင္မုိးဆုိတာ အခု ထုိင္ ျပီးထမင္းစားေနတဲ့ အရာရွိၾကီးပါ ဆုိရင္ ယံုၾကမယ္မဟုတ္ ဘူးေလ ၊၊ ေၾသာ္ မေလးငယ္ ႏုိင္ငံျခား သြားေတာ. လုိက္ခ်င္လုိက္တာ ၊၊ ေမာင္မုိး အကုိကုိ ေျပာျပေတာ. အကုိက တသက္မေမ့ စရာ ေျပာေပးခဲ့တာ ၊၊ ေအး ငါတုိ.က သူမ်ားလုိ ခ်မ္းသာတာ မဟဟုတ္ဘူး ၊ အျခားလူေတြ အတြက္ ေနာက္ တစ္ၾကိမ္ဆုိတာ ရွိတယ္ ၊၊ ငါတုိ.အတြက္ စမ္းသပ္ခြင္.မရိုဘူး ၊၊ မင္းသြားခ်င္ရင္ေတာ. ငါမရရေအာင္ ရွာေပး မယ္ ၊၊ ဒါေပမယ္. ေသေတာ. ေသခ်ာမေစေနာ္တဲ့ ၊၊ မေလး ေရ မေလးတုိ. အတြက္ ၂၀ ၊ အစိတ္ ဆုိ တာ ေစ်း သြား ငါး၀ယ္ ၊ Shopping ထြက္သေလာက္ ရွိေပမယ္ ၊ ေမာင္မုိးတုိ. ဘ၀ကုိ ၾကည္.ပါအံုး ၊၊ အသက္ ၂၃ ။၂၄ အရြယ္ အလုပ္မလုပ္ဘူးတဲ့ ေကာင္ေလးက ဘယ္ လုိ အာမခံခ်က္ေတြနဲ. ဒီေငြေတြကုိ ယူ၀ံ့ပါ.မတုံး ၊၊
မေလးသိေနတဲ့ အစ္ကုိအၾကီးဆံု ဆုိတာက အေျပာသက္သက္ေလ ၊၊ ဘာမွမကူညီတဲ့ အျပင္ အငယ္ေတြကုိ စိ္တ္ ဒုကၡေတြပါ ေပးေသးရဲ့ ၊၊ အခုအခိ်န္မွ ရုိုးသားစြာ ၀န္ခံရရင္ မေလး တုိ.ဘက္က ေငြအကူ အညီကုိ သာ ရ ခဲ့ရင္ အဲဒီတုန္းက လက္ ခံမိမွာ အမွန္ပဲ ၊၊ မရွက္တမ္း ေျပာတာပါမေလးရယ္ ၊၊ အဲဒီအခိ်န္ေတြ ကို ျပန္မေတြး ခ်င္ပါဘူး ၊၊ အဆုိး၀ါးဆုိး ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ ရတဲ့ ဘ၀ ရဲ့ အစိတ္ အပုိင္းေ တြ ပဲ ၊၊
ဒီေန. လည္း ထူးထူးျခားျခား ေက်င္းကုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ျပန္တာ ေပါ ့ ၊၊ မေလး ရယ္ ေမာင္မုိး ရယ္ ေပ်ာ္ခဲ့ဘူး တဲ့ ေက်ာင္းၾကီး ကေတာ့ ေရာက္လာ တဲ့ သူတုိင္းကုိ ေပ်ာ္ေစေနတုန္းေပါ့ ၊၊ တုိ.မ်ားလုိ ဘယ္ ႏွစ္တဲြမ်ား ကြဲလို. ဘယ္ႏွစ္တြဲမ်ား ေပါင္းရမလဲ ေက်ာင္းၾကီးကေတာ. သိရွာမယ္ ထင္ဘူး ၊၊ လက္ခုပ္ပင္ ၾကီကလည္း ထီတည္း တစ္ပင္တည္း ၊၊၊ ခုမ်ားေတာ. ကုိယ္ နဲ. ဘ၀တူေပါ့ေလ ၊၊ ဘြဲႏွင္းသဘင္ လမ္းေဘးက ေရတမာေစာက္ထုိး ေတြက အရင္ ထက္ေတာင္ ေ၀စည္ လို.ရယ္ ၊၊ ကုိယ္တုိ. လက္ေတြ.၀င္ ရတဲ့ လက္ေတြ.ခန္း ဘက္လည္း စားေသာက္ဆုိင္ ေတြနဲ့ ေ၀စည္ လုိ ရယ္ ၊၊ ဗိသုကာ ဌာန က အေဆာင္ပုေလး ေတြက ပုိ ျပီး လွလို. ၊၊ မေလး ၾကိဳက္တဲ့ ခေရပန္းေလး ေတြေတာင္ ေ၀တပြင္. ေၾကြတလြင္.နဲ. ၊၊
စီမံကိန္းေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုျပီးလုိ. ေနရာေတြ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ႏွံ.ေနေပမယ္. ေက်ာင္းေျမကုိ ေတာ. ပုံမွန္ လာ မိေနတုန္းပဲ ၊၊ ေရာက္တုိင္းလည္ း မေလးကုိလြမ္း ေနဆဲပဲ ၊၊ မေလး တစ္ေယာက္ အဆင္ေျပတယ္ ဆုိတာ ၾကား ေတာ. ရင္ထဲမွာ ၀မ္းသာ ပီတိ ေတြ ေ၀ေနဆဲ ပဲ ၊၊ ေၾသာ္ ဘာမွ မၾကာဘူးထင္ ရေပမယ္. အခု ဆုိရင္ မေလး ရဲ့ သားသမီးေတြ ေတာင္ အတန္းေတြ အေတာ္ ေရာက္ ေနေရာ.ေပါ ့ ၊၊ ေမာင္မုိးဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ က ေတာ့ ေက်ာင္းဖက္ကုိ ေရာက္တဲ့ အခါတုိင္း ေၾကြေပမယ္. လန္းေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ခေရပန္း ေလးေတြ ကို ေကာက္ လုိ. သီေနဆဲေပါ. ေလ ............
အဆင္သင္.ရင္ျဖင္. တခါတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ. လာေရာက္လုိ. ႏွူတ္ဆက္လုိက္ ခ်င္ စမ္းပါ ရဲ့............
လြမ္းလို.ေနဆဲ
5 comments:
“ဗိသုကာ ဌာန က အေဆာင္ပုေလး ေတြက ပုိ ျပီး လွလို ့...”...:P
ဇာတ္လမ္းရွည္ ေရးေနတာလား...
ေကာင္းလိုက္တာ
က်ဳပ္လည္း လြမ္းသြားတယ္ဗ်ာ..
ေလာကမွာ ခ်စ္တိုင္းသာညားၾကရင္
အလြမ္းဆိုတာ
ျပတိုက္မွာ သြားၾကည့္ရမွာ...။
စြယ္ေတာ္နန္းက ခေရပန္းေတြ လာေမႊး သြားတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရယ္.. လြမ္းလိုက္ထာ။
(ကိုယ္ေတြကေတာ့ ခေရေတြ သီကံုးေပးေတာင္ လက္ခံယူမဲ႔သူ မရွိလို႔...
ျပန္ေတြးၾကည့ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ သနား သေယာင္ေယာင္။)
ကိုၾကီးမုိးကုတ္သားရဲ့ ေကာ့မန္ေလးဖတ္ရင္းမွ ျပန္ဖတ္ မိတယ္ ၊ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ေတာင္ ထပ္လြမ္းသြားတယ္ တကယ္ ....အဟတ္
Post a Comment