ဆံုေတြ႔ၾက စဥ္ခဏ

ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြဆံုပြဲေလး အမွတ္တရ
Date : 27 September 2009 ( Sunday )
Time: 12:00 To 4:00
Place: Peninsula-Excelsior Hotel , Singapore

တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူတဲ့ ကိစတစ္ခုပါ ၊၊ တခါတေလေတာ့ လည္း တကယ္အလုပ္ေတြ မ်ားေနလို႔ ၊၊ တခါတေလေတာ့လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၊၊ မဆံုျဖစ္ၾက ပါဘူး ၊၊ မဆံုေတြ႔ျဖစ္တာေတြ ၾကာလာတဲ့အခါ ပုိျပီးစိ္မ္းလို႔ ပုိျပီး မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး ၊၊ လူခ်င္းေတြ႔ရင္ ေျပာစရာ စကားမရွိၾကသလို ႏွဳတ္ေတြ ဆြံအလို႕ေပါ့ ၊၊ ဒါေပမယ့္ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ တစ္ရက္ေသာ တနဂၤေႏြေန႔ ေလးတစ္ခုမွာေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆံုေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ၊၊

တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ ေတြကလည္း အမွန္တကယ္မအားလို႔ ၊ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အင္း.... အမွန္တကယ္ မအားလို႔ တဲ့ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကသူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေတြ႕ရတာေတာ့ ဟုိးအရင္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ ျပန္ေရာက္မသြားရင္ေတာင္ လြတ္လပ္လတ္ဆက္သြားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေတြ႕ဆံုပြဲေလးက ဂုဏ္ေတြ ပကာသနေတြ မပါတဲ့ ရိုးရုိးရွင္းရွင္း ေလးပါပဲ ၊၊ ပုိျပီးလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ၊၊ တကယ္ ကုိ မဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ျပီေကာ ၊၊

လက္ရွိခင္မင္ေပါင္းသင္းေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ခင္မင္စရာေကာင္းပါတယ္ ၊၊ သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္ကာလ ဘာပကာသနမွ မပါတဲ့ အရုိးခံ ခ်င္းေပါင္းသင္းခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ မုိ႔ ဟန္ေဆာင္မူပုိဖို႔ မလို အေၾကာင္း သိ ခ်င္းမို႔ ရုိးရွင္းလွတာေတာ့ အမွန္ပါ ၊၊ မရွိအတူရွိအတူ ၊ ၾကံဳလာသမွ် ကုိ တူတူ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္း သားဘ၀ေလးကုိ လြမ္းေမာမိတာေတာ့ တကယ္ပါ ၊၊ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ထူးထူးျခားျခား ရြာအျပင္က စက္မွဳတကသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ ရဲ့ ၾကမ္းတမ္း တဲ့ လြင္ထီးေခါင္ျပင္က ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခဲ့ရတဲ့ ျပသနာေတြက ေသာက္ေရသန္႔ကအစ ၊ သြားေရးလာေရးအတြက္ ကားပါမက်န္ ကုိယ္ထူကုိယ္္ထ စနစ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ ၊၊ ( ေသာက္ေရသန္႔ကုိ ကုိယ္တုိင္ ပုိက္ဆံစုျပီး ၀ယ္ေသာက္ခဲ့ရပါတယ္ )

ဒီေန႔ကာလမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ၾကမယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးေသာသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဒီမွာပဲ ရွိေနၾကတယ္ ၊၊ ၀မ္းသာရမွာလား ၀မ္းနည္းရမွာလား မိသိန္းၾကည္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႕ျပဘာသာရပ္ တစ္ခုတည္း မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္က လူ ၁၈၀ ဘြဲ႔ ယူခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္ ၆၀ % ေလာက္က ျပည္ပ တစ္ေနရာရာမွာ အေၿခက်ေနထုိင္ေနၾကတယ္လို႔ ၊၊ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က ထင္ပါတယ္ ရန္ကုန္စက္မွဳ တကသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ေတြ႔ဆံုပြဲကုိ ရန္ကုန္ မင္းဓမၼဖက္မွာလုပ္ခဲ့တယ္ ၊၊ ေနာက္ႏွစ္ေတာ့ စင္ကာပူမွာလုပ္ခဲ့တယ္ ထင္တယ္ ၊၊ အဲဒီတုန္းက ဆို စိတ္ထဲ မေကာင္းဘူးရယ္ ၊၊ စဥ္းစား ၾကည့္ ပါေလ ၊၊ ေအာ္ ခုေတာ့လည္း ဒီလုိလုပ္မွ အဆင္ေျပမွာပါလား ဆိုျပီး ေတြးမိသြားပါျပီ ၊၊ ဒီမွာက်င္းပေနတဲ့ ေက်ာင္းကပြဲေတြမွာ လူေတြ စည္ကားေနတာ ေတြ႔ေတာ့ ေပ်ာ္မိပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုရလို႔ အင္း ျပိးေတာ့ ျပိးေတာ့ ....... ျပီးေတာ့ ...............

( သဘာ၀ပတ္၀နး္က်င္ တစ္ခြင္တစ္ျပင္လံုး စိမ္းေနတဲ့ အမိျမန္မာျပည္ မို႔ စိမ္းစိုေနတာပဲ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္)

ေလးစားစြာျဖင့္

မင္းအိမ္ျဖဴ

သီတင္းကြ်တ္ျပန္ျပီ

"ေဟ့လူပ်ိဳၾကီး သီတင္းကြ်တ္ျပီကြ"

" ဆရာမေရ သီတင္းကြ်တ္ျပီေနာ္ "

" သီတာ ေရ သမီးေလး သီတင္းကြ်တ္ျပီေနာ္ "

" ေမာင္ဘုိဘုိ ေရ သီတင္းကြ်တ္ျပီေနာ္ ၊ဘာအစီအစဥ္ေတြ ရွိတုန္း "

ငယ္ငယ္တုန္းက သီတင္းကြ်တ္တယ္ ဆိုရင္ ေပ်ာ္လုိက္ရတာ ၊၊ မီးအုိးေဗ်ာက္အုိးေတြ ေဖာက္ၾက ၊၊ မီးပံုးပ်ံေတြ လႊတ္ၾက ၊၊ ေတာဓေလ့ရြာဓေလ့ ဘုရားလွည့္ပြဲေတြ ၊ ဆြမ္းဆန္ေလာင္းလွဴပြဲေတြနဲ႔ အင္မတန္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူး ပါတယ္ ၊၊ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ ၊၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စၾကေနာက္ၾက ၊၊ လူၾကီးမိဘေတြကုိ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြကုိ လွည့္ပတ္ ကန္ေတာ့ရင္ မုန္႔ဖိုးေတြ ေတာင္္းၾက ေပါ့ ၊၊ အခုေတာ့လည္း ဒီလိုမလုပ္ရတာ ၾကာေပါ့ ၊၊

စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ၊၊ အပ်ိဳၾကီးလူပ်ိဳၾကီးေတြက သီတင္းကြ်တ္ျပီေနာ္လို႔ ေျပာရင္ အလိုလို စိတ္ ဆိုးၾကတယ္တဲ့ ၊၊ သူတို႔စိတ္ထဲမယ္ေတာ့ ငါတုိ႔ကုိ ေစာ္ကားတယ္ ၊ မေလးမစား ေနာက္ေျပာင္တယ္လို႔ ထင္တက္ ၾကတယ္တဲ့ ၊၊ ကုိယ္ကုိတုိင္လည္း စခဲ့ေနာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ၊၊ ဘာရယ္ေတာ့ဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ဟုိလူၾကီး သီ တင္းကြ်တ္ျပီေနာ္ ၊၊ ေဟ့ သီတင္းကြ်တ္ျပီေနာ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ ၊၊ ကုိ္ယ္မွ မခံစားဖူးတာ ၊၊ စတာေပါ့ ၊၊ အင္း သူတို႔ ထင္သလိုလဲ စိတ္ဆိုးစရာ မဟုတ္ပါဘူးရယ္လို႔ထင္ခဲ့တာကုိး ၊၊ အင္းအခုေတာ့ စေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ၊၊ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ အင္း................. ကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္ဆိုးခ်င္သလိုလို ၊ ျပန္ေျပာခ်င္သလိုလို ၊ ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္ တဲ့ ေ၀ဒနာကုိး ဗ် ...................

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

မင္းအိမ္ျဖဴ

ျပီးျပည့္စံုေလေသာအခါ

ဟုိးတစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ မွတ္မွတ္ရရ ဘာေျပာလည္း ဆို ေတာ့ ဘာမွ မသိတဲ့ဘ၀ေလးတစ္ခုကုိ လိုခ်င္လိုက္တာတဲ့ ၊၊ တကယ္ကုိထူးေထြသည့္ အံရာေသာ္ ဆိုတာမိ်ဳးလို ေပါ့ ၊၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘ၀တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ တဲ့ေလ၊၊ ဘာေတြမ်ားလုိအပ္ေနပါလိိမ့္ ၊၊

ပညာေရးလည္း ဆံုခန္းတုိင္ခဲ့ျပီ ၊၊ တစ္ဘြဲ႔ေတာင္မဟုတ္ ၊၊ ႏွစ္ဘြဲ႔ ရွိေနျပီ ၊၊ အလုပ္ ေရာ အဆင္ေျပပါတယ္ ဆိုတာ ထက္ လြန္ေပါ့ ၊၊ သာမာန္လခစား၀န္ထမ္း ထက္ပိုတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ၊၊ အျပင္ ပန္းၾကည့္ရင္ သူ႔ဘ၀ေလာက္ ေနေပ်ာ္တာ ဒီကမၻာမွာ ရွိပါ့မလားဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ၊၊ လူေတြ မ်ား ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတယ္ ေနာ္ ၊၊ ရတာေတြ မလိုသလို လုိတာေတြလည္း မရၾကပါတကား ၊၊ ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ၊၊ လူမွန္ရင္ ဦးတည္ခ်က္ လိုအပ္ခ်က္ေလး တစ္ခုတစ္ေလေတာ့ ရွိေနမွ သာယာ စုိေျပတာပါ ၊၊

ခ်စ္ခဲ့ဖူးျပီ ၊ ခ်စ္သူေတြလည္းထားခဲ့ဖူးျပီ ၊၊ အခုအသက္အရြယ္မွာ သူ႔အတြက္ ဖူးႏုငယ္တဲ့ အခ်စ္ဖူးေလးေတြ ဘယ္မွာ ရွာေတြ႔ပါေတာ့မလဲ ၊၊ ၾကာခဲ့ျပီေကာ ၊၊ သူမက္မက္စက္စက္ လုိခ်င္ေနတာက ႏွုိင္းယွဥ္မွဳမရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေတြနဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ျပီး လက္ထပ္ လိုက္ခ်င္တယ္တဲ့ ၊၊ ဒါေပမယ့္ သူအဲဒီကာလကုိ လြန္ခဲ့ျပီေကာတဲ့ ၊၊ အင္း ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္ခ်င္းစာ နားလည္ေပးႏုိင္ပါ၏ ၊၊ အျခားသူေတြေကာ ၊၊ ရည္းစား ေတြ အမ်ားၾကီး မရွိဘဲ ဒီတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ ၊ ဒီတစ္ေယာက္လက္ထပ္ ၊ ဒီတစ္ေယာက္ကုိ တစ္သက္လံုး ခ်စ္သြား တာမိ်ဳးကုိ အရင္က ရိုးရွင္းျပီးပ်င္းစရာလို႔ ျမင္မိေပမယ့္ ခုမ်ားေတာ့ အဲဒီလို အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးမသိတဲ့ ဘ၀ ေလးတစ္ခုကုိ မက္မက္ စက္စက္ လိုခ်င္မိေနတယ္ ကြာ တဲ့ေလ ၊၊ အင္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခံစားေပးရင္း ႏွစ္သိမ့္ ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ျဖစ္ရ်္လာလိမ့္မည္ လို႔ ၊၊ သို႔ေသာ္ ..................

ဒီလမ္းကုိ ေလွ်ာက္ဖူးသူမို႔ သူ႔အတိတ္ေဟာင္းကုိ ေမ႔ႏုိင္ပါမည္ေလာ ................

ေမ႔ႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ခံစားခ်က္ေတြ လက္ဆက္ေနပါအံုမလား ........................

ေလးစားစြာျဖင့္

မင္းအိမ္ျဖဴ