ကြ်န္ေတာ္ မွန္ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာပါျပီ ၊၊ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကာခဲ့ျပီ ၊၊ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ ခ်င္ေတာ့ျပီ ၊၊ ကုိယ္မ်က္ႏွာကုိယ္ ျပန္ျမင္တိုင္းလည္း လိပ္ျပာမလံုျဖစ္မိသည္ ၊၊ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုခံစားေနခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ျပီ ၊၊ ဒါ ေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကုိမွ ဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့ ၊၊ သူတို႔သိလုိ႔လည္း စိတ္မေကာင္းရံုမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ျပီကုိး ၊၊ အေမ့ကိုလည္း မသိေစခ်င္ေတာ့ ၊၊ ဘာမဆို ဖြင့္ဟတုိင္ပင္တက္ေပမယ့္ ဒီခံစားခ်က္ကုိ အေမမသိေစခ်င္ေတာ့ ၊၊ ရွိေစေတာ့ ၊၊ အေဖ့ကုိေရာ ၊၊ ဟင့္အင္း မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ၊၊ အသက္ၾကီးမွ ကုိယ့္အတြက္မခံစားေစလိုေတာ့ ၊၊ သို႔ေသာ္သိသိသာသာ စကားနည္းသြား တဲ့ မိသားစုဆက္ဆံေရးကိုေတာ့ သတိထားမိသည္ ၊၊
ဘုရားေတာ့ ၀တ္ျပဳတက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ မရြတ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားစာေလးေတြ မ်ားလာျပီ ၊၊ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး ဆက္ရြတ္ ရမလား ၊၊ ေတာ္ပါျပီ ၊၊ ဘုရားကုိေတာ့ မလိမ္လိုေတာ့ ၊၊ အင္း ကုိယ့္အေရာင္အ၀ါေတြ ညိဳးမွိန္လာတာ ဘယ္သူေတြ သတိထား မိမယ္ မသိေပမယ့္ ဘာသာသိေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ ၊၊ ျငင္းဆန္လို႔ မရတဲ့ ဘ၀မို႔ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရားဆိုတဲ့ ဆုေတာင္း စကားေလးကုိ လြဲရင္ အျခားဘုရားစာေတြ မရြတ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ၊၊ အလုပ္သြားခါနီးတုိင္း ၀တ္မပ်က္ ေပမယ့္ ဘာေတြ ဆိုရမယ္ ဆိုတာ မသိေတာ့ ၊၊ ရံုးပိတ္ရက္တုိင္း ေရႊတိဂံုတက္ျဖစ္ေပမယ့္ ရီေ၀တဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ဘာကုိမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ ၊၊ အားလံုး လည္း မွဳန္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနျပီ ၊၊ မ်က္၀န္းေတြက ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ျပီ ၊၊ဘာကိုမွ ျပတ္ျပတ္သားသား သဲသဲကြဲကြဲ မရွိ ေတာ့ ၊၊
ညီအငယ္ကုိ ေက်ာင္းျမန္ျမန္ျပီးေစခ်င္လွျပီ ၊၊ အငယ္မကိုလည္း ေက်ာင္းျပီးေစခ်င္ျပီ ၊၊ သူတို႔ ျမန္ျမန္ ၾကီးျပင္း လူလား ေျမာက္ ေစလိုသည္ ၊၊ သူတို႔ အလုပ္ေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ အေျခက်ေစလိုသည္ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔တာ၀န္ေတြ မရွိေတာ့ရင္ ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္တာ၀န္ေတြ ေပါ့သြားလိမ့္မည္ ၊၊ မိဘႏွစ္ပါး အတြက္နဲ႔ ကိုယ့္အတြက္က ဘာမွ ပူပန္စရာမလို ၊၊ အေဖ့မွာက ပင္စင္လခေလး ၁ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိသည္ ၊၊ အေမ့မွာက လက္၀တ္လက္စားေလး ရွိေသးသည္ ၊၊ အငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းျပိးရင္ေတာ့ ဒီဘ၀ကုိ ျမန္ျမန္ေက်ာခုိင္းလို လွျပီ ၊၊ သူတစ္ပါး ကုိေမွ်ာ္ကိုးေနရတဲ့အလုပ္ကုိလည္း မလုပ္လိုေတာ့ ၊၊ ကုိယ့္ထမင္းကုိ ကုိယ္သာသာ လိပ္ျပာလံုလံု စားလိုလွျပီ ၊၊
မွတ္မွတ္ရရ တစ္ရက္ေပါ့ ၊၊ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားကျပန္လာတဲ့ အတြက္ ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ၊၊ ကုိယ္ကုိလည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ သြားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ၊၊ အမွန္ေတာ့ လူေတြ ဆံုတဲ့ပြဲဆို ေရွာင္ေနခဲ့တာၾကာေပါ့ေလ ၊၊ လူေတာလည္း မတုိးလုိေေတာ့ ၊၊ ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ပါ ၊၊ သူကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းမို႔ လိုက္သြားျဖစ္ ခဲ့သည္ ၊၊ နုိင္ငံျခားျပန္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့ နုိင္ငံျခားျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ပါသည္ ၊၊ သူကကုိယ့္ကုိ မိတ္ဆက္ေပး လိုက္တဲ့အခါ အားလံုးရဲ့ မ်က္၀န္းေတြက အေရာင္တစ္မ်ိဳး ေတာက္ပသြားၾကသည္ ၊၊ ကုိယ္ပဲ စိတ္ထင္တာလား ၊၊ ပညာတက္ေတြ ပီပီ သူတိုိ႔လည္း ဘာမွ ေထြေထြထူးထူ ဆက္မေျပာၾကပဲ ၀ုိင္းစျဖစ္ၾကသည္ေပါ့ ၊၊
အခ်ိန္ေလးရလာတာနဲ႔ အမွ် အရွိန္ေလးလည္း ရလာၾကသည္ ၊၊ အေျပာေလးေတြလည္း ၾကမ္းလာတဲ့အခါ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ ထျပန္ဖို႔ ၾကိဳးစားေပမယ္ ၊၊ ကုိသီဟ ခင္းဗ်ားသူငယ္ခ်င္းကုိေတာ့ အားနာတယ္ဗ်ာ ၊၊ ကုိေအာင္ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ ဗ်ာ ၊၊ လို႔ စကားခံျပီး ေျပာလိုက္ၾကတာ ၊၊ မရုိးႏုိင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ အသံုး ေတာ္ခံ ၊၊ တခါတေလ ကုိယ္တုိင္ဇာတ္ညႊန္းခြဲထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ၊၊ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၊၊ ကုိယ္ေတြမွာလညး္ ကုိယ္ေတြ ၀မ္းဗုိက္ေတြ အတြက္ ၊၊ သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားနားထဲကမထြက္ဘူးဗ်ာ ၊၊ သူတို႔ ေပးတဲ့ ၅ က်ပ္ ၁၀ ဆိုတာ တမင္ေပးခဲ့တာပါတဲ့ ၊၊ သူတို႔အတြက္ ဒီေငြေလးဟာ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးတဲ့ဗ်ာ ၊၊ တခါတေလ ေတာင္းစား တဲ့သူေတြ ေတြ႕ရင္ေတာင္ေပးရေသးတာပဲဗ်ာ ၊၊ ဘာျဖစ္လဲ ဗ်ာ ၊၊ ေပးလိုက္ပါတယ္ ဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္းေျပာ ရီေနသံေတြ ၊၊ စားထားတဲ့ အစာေတြ အန္ထြက္ခ်င္ရဲ့ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ရွာသမွ် ေစာင့္စား ေနရတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမေရာ ေနာက္ ေမာင္ႏွမေတြေရာ ၊၊ သူတို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြ ၾကားရတာ တစ္မိသားစုလံုး ေရႊတိဂံု ေျခေတာ္ရင္း ေရာက္ သြားသလိုပါလားဗ်ာ ၊၊
ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ ဒီေနရာေလး ေရာက္ဖုိ႔ ရင္ႏွီးေပးဆပ္လိုက္ရတာ ၊၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုသလုိဆုိရင္ျဖင့္ က်ဳပ္ဘ၀က ေတာင္းစား ဖို႔ လိုင္စင္၀ယ္ထား ရသလိုပါလားဗ်ာ ၊၊ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္ …………………………………………
က်ဳပ္တုိ႔ဘ၀ေတြကုိ နားလည္ျပီး ျမွင့္တင္ေပးပါလားဗ်ာ ၊၊ က်ဳပ္ ညီေတြ ညီမေတြ ေက်ာင္းမျပီးေသးသေရြ႔ေတာ့ ေတာင္းစား လိုက္ပါအံုးမယ္ဗ်ာ ၊၊ သူတို႔လည္း လက္လြတ္လို႔ ခြက္ကုိင္ႏုိင္တဲ့အခါ က်ဳပ္လြတ္ေျမွာက္ ရမွာေပါ့……………………………..
မင္းအိမ္ျဖဴ
၀န္ခံခ်က္ ၊၊ ၊၊ အေတြးေလးျဖစ္တည္ေနတာၾကာခဲ့ပါျပီ ၊၊ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး ၊၊ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ခံစားမိတာေလး တင္ျပတာပါ ၊၊ ကုိညီညီ (သံလြင္) ရဲ့ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ရန္ကုန္ကုိ ဖတ္ျပီး တင္ျပဖို႔ ျဖစ္သြားတယ္ ၊၊ ဘယ္သူ႕ကုိမွ မထိခုိက္ေစလိုေပမယ့္ ၊၊ ျဖစ္တည္ေနရတဲ့ ဆူးၾကားက ဗူးခါး ေတြ ရဲ့ဘ၀ကုိ သိေစခ်င္လို႔ပါ ၊၊
ဘုရားေတာ့ ၀တ္ျပဳတက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ မရြတ္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားစာေလးေတြ မ်ားလာျပီ ၊၊ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး ဆက္ရြတ္ ရမလား ၊၊ ေတာ္ပါျပီ ၊၊ ဘုရားကုိေတာ့ မလိမ္လိုေတာ့ ၊၊ အင္း ကုိယ့္အေရာင္အ၀ါေတြ ညိဳးမွိန္လာတာ ဘယ္သူေတြ သတိထား မိမယ္ မသိေပမယ့္ ဘာသာသိေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီ ၊၊ ျငင္းဆန္လို႔ မရတဲ့ ဘ၀မို႔ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရားဆိုတဲ့ ဆုေတာင္း စကားေလးကုိ လြဲရင္ အျခားဘုရားစာေတြ မရြတ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ၊၊ အလုပ္သြားခါနီးတုိင္း ၀တ္မပ်က္ ေပမယ့္ ဘာေတြ ဆိုရမယ္ ဆိုတာ မသိေတာ့ ၊၊ ရံုးပိတ္ရက္တုိင္း ေရႊတိဂံုတက္ျဖစ္ေပမယ့္ ရီေ၀တဲ့ မ်က္၀န္းေတြက ဘာကုိမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ ၊၊ အားလံုး လည္း မွဳန္၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနျပီ ၊၊ မ်က္၀န္းေတြက ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ျပီ ၊၊ဘာကိုမွ ျပတ္ျပတ္သားသား သဲသဲကြဲကြဲ မရွိ ေတာ့ ၊၊
ညီအငယ္ကုိ ေက်ာင္းျမန္ျမန္ျပီးေစခ်င္လွျပီ ၊၊ အငယ္မကိုလည္း ေက်ာင္းျပီးေစခ်င္ျပီ ၊၊ သူတို႔ ျမန္ျမန္ ၾကီးျပင္း လူလား ေျမာက္ ေစလိုသည္ ၊၊ သူတို႔ အလုပ္ေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ အေျခက်ေစလိုသည္ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔တာ၀န္ေတြ မရွိေတာ့ရင္ ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္တာ၀န္ေတြ ေပါ့သြားလိမ့္မည္ ၊၊ မိဘႏွစ္ပါး အတြက္နဲ႔ ကိုယ့္အတြက္က ဘာမွ ပူပန္စရာမလို ၊၊ အေဖ့မွာက ပင္စင္လခေလး ၁ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိသည္ ၊၊ အေမ့မွာက လက္၀တ္လက္စားေလး ရွိေသးသည္ ၊၊ အငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းျပိးရင္ေတာ့ ဒီဘ၀ကုိ ျမန္ျမန္ေက်ာခုိင္းလို လွျပီ ၊၊ သူတစ္ပါး ကုိေမွ်ာ္ကိုးေနရတဲ့အလုပ္ကုိလည္း မလုပ္လိုေတာ့ ၊၊ ကုိယ့္ထမင္းကုိ ကုိယ္သာသာ လိပ္ျပာလံုလံု စားလိုလွျပီ ၊၊
မွတ္မွတ္ရရ တစ္ရက္ေပါ့ ၊၊ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားကျပန္လာတဲ့ အတြက္ ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ၊၊ ကုိယ္ကုိလည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ သြားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ၊၊ အမွန္ေတာ့ လူေတြ ဆံုတဲ့ပြဲဆို ေရွာင္ေနခဲ့တာၾကာေပါ့ေလ ၊၊ လူေတာလည္း မတုိးလုိေေတာ့ ၊၊ ကုိယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ပါ ၊၊ သူကေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းမို႔ လိုက္သြားျဖစ္ ခဲ့သည္ ၊၊ နုိင္ငံျခားျပန္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့ နုိင္ငံျခားျပန္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ပါသည္ ၊၊ သူကကုိယ့္ကုိ မိတ္ဆက္ေပး လိုက္တဲ့အခါ အားလံုးရဲ့ မ်က္၀န္းေတြက အေရာင္တစ္မ်ိဳး ေတာက္ပသြားၾကသည္ ၊၊ ကုိယ္ပဲ စိတ္ထင္တာလား ၊၊ ပညာတက္ေတြ ပီပီ သူတိုိ႔လည္း ဘာမွ ေထြေထြထူးထူ ဆက္မေျပာၾကပဲ ၀ုိင္းစျဖစ္ၾကသည္ေပါ့ ၊၊
အခ်ိန္ေလးရလာတာနဲ႔ အမွ် အရွိန္ေလးလည္း ရလာၾကသည္ ၊၊ အေျပာေလးေတြလည္း ၾကမ္းလာတဲ့အခါ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ ထျပန္ဖို႔ ၾကိဳးစားေပမယ္ ၊၊ ကုိသီဟ ခင္းဗ်ားသူငယ္ခ်င္းကုိေတာ့ အားနာတယ္ဗ်ာ ၊၊ ကုိေအာင္ ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ ဗ်ာ ၊၊ လို႔ စကားခံျပီး ေျပာလိုက္ၾကတာ ၊၊ မရုိးႏုိင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ အသံုး ေတာ္ခံ ၊၊ တခါတေလ ကုိယ္တုိင္ဇာတ္ညႊန္းခြဲထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ၊၊ သူတို႔မွာလည္း သူတို႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၊၊ ကုိယ္ေတြမွာလညး္ ကုိယ္ေတြ ၀မ္းဗုိက္ေတြ အတြက္ ၊၊ သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားနားထဲကမထြက္ဘူးဗ်ာ ၊၊ သူတို႔ ေပးတဲ့ ၅ က်ပ္ ၁၀ ဆိုတာ တမင္ေပးခဲ့တာပါတဲ့ ၊၊ သူတို႔အတြက္ ဒီေငြေလးဟာ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးတဲ့ဗ်ာ ၊၊ တခါတေလ ေတာင္းစား တဲ့သူေတြ ေတြ႕ရင္ေတာင္ေပးရေသးတာပဲဗ်ာ ၊၊ ဘာျဖစ္လဲ ဗ်ာ ၊၊ ေပးလိုက္ပါတယ္ ဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္းေျပာ ရီေနသံေတြ ၊၊ စားထားတဲ့ အစာေတြ အန္ထြက္ခ်င္ရဲ့ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ရွာသမွ် ေစာင့္စား ေနရတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမေရာ ေနာက္ ေမာင္ႏွမေတြေရာ ၊၊ သူတို႔ ေျပာတဲ့စကားေတြ ၾကားရတာ တစ္မိသားစုလံုး ေရႊတိဂံု ေျခေတာ္ရင္း ေရာက္ သြားသလိုပါလားဗ်ာ ၊၊
ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ ဒီေနရာေလး ေရာက္ဖုိ႔ ရင္ႏွီးေပးဆပ္လိုက္ရတာ ၊၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုသလုိဆုိရင္ျဖင့္ က်ဳပ္ဘ၀က ေတာင္းစား ဖို႔ လိုင္စင္၀ယ္ထား ရသလိုပါလားဗ်ာ ၊၊ သို႔ေသာ္ သို႔ေသာ္ …………………………………………
က်ဳပ္တုိ႔ဘ၀ေတြကုိ နားလည္ျပီး ျမွင့္တင္ေပးပါလားဗ်ာ ၊၊ က်ဳပ္ ညီေတြ ညီမေတြ ေက်ာင္းမျပီးေသးသေရြ႔ေတာ့ ေတာင္းစား လိုက္ပါအံုးမယ္ဗ်ာ ၊၊ သူတို႔လည္း လက္လြတ္လို႔ ခြက္ကုိင္ႏုိင္တဲ့အခါ က်ဳပ္လြတ္ေျမွာက္ ရမွာေပါ့……………………………..
မင္းအိမ္ျဖဴ
၀န္ခံခ်က္ ၊၊ ၊၊ အေတြးေလးျဖစ္တည္ေနတာၾကာခဲ့ပါျပီ ၊၊ မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး ၊၊ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ခံစားမိတာေလး တင္ျပတာပါ ၊၊ ကုိညီညီ (သံလြင္) ရဲ့ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ရန္ကုန္ကုိ ဖတ္ျပီး တင္ျပဖို႔ ျဖစ္သြားတယ္ ၊၊ ဘယ္သူ႕ကုိမွ မထိခုိက္ေစလိုေပမယ့္ ၊၊ ျဖစ္တည္ေနရတဲ့ ဆူးၾကားက ဗူးခါး ေတြ ရဲ့ဘ၀ကုိ သိေစခ်င္လို႔ပါ ၊၊
