က်ြန္ေတာ္ လြန္ခဲ.တဲ. ၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ခံစားခ်က္ေလးနဲ. ေရးဖြဲ.ထားတဲ. ဇာတ္လမ္းေလးပါ ပဲ၊၊ အဆံုးပိုင္းေလး ကုိနည္းနည္းေလး ထပ္ျပင္ထားတယ္ ၊၊ ဒါပါပဲ ၊၊ ခံစားခ်က္ေတြ မေျပာင္းလဲေသးပါ၊၊ ခုခ်ိန္ထိ ဒီအတိုင္းေလးပါ.........
ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ပါသည္
ကိုဖိုးခ်ဳိ ၾကိး ႏိုင္ငံျခား သြားေတာ့မည္ ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားရေတာ့ အံ့ၾသမိတာ အမွန္ပါ။ ယံုလည္း မယံုပါ ။ ရန္ကုန္ျမိဳ.မွာ ၂၄-နာရီ မီးလာျပီ ဆိုတဲ့ စကားလို ဒီသတင္း က်ြန္ေတာ္တုိ.ၾကားမွာ ထူးျခားတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ဘာျဖစ္လို. လည္းဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို.အသိုင္းအ၀ိုင္း တြင္ ကိုဖိုးခ်ဳိ ေလာက္ျမန္မာျပည္ ခ်စ္တဲ့သူ မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းျပီးလို.အားလံုး ႏုိုင္ငံျခားသြား ၾကေတာ့လည္း တုတ္တုတ္ မ်ွမလွဳပ္တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိပါ။ သြားတဲ့သူေတြ ကိုေတာင္ မသြားဖုိ.တရားျပ နားခ်ခဲ့လို. ကြယ္ရာမွာ ကိုဖိုးခ်ဳိကို ကိုျမန္မာခ်စ္ လို. နာမည ္ေျပာင္ေခၚခဲ့ ၾကတာပါ။ ( ရည္းစားနဲ.ေတာင္ ကြဲထဲ.အထိ ၊ just put , new edit)
ေက်ာင္းျပီး ကတည္းက ေဆာက္လုပ္ေရ: ၀န္ၾကီး ဌာနက တံတား စီမံကိန္း တစ္ခု ကိုေန.စား၀န္ထမ္း အျဖစ္၀င္သြားခဲ့တာပါ။ အဆင္ေျပတာ မေျပတာထက္ အလုပ္လုပ္ ရရင္ေပ်ာ္ ေနတက္တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိ ပါ။ ပိုက္ဆံမရလို. လည္း တ၀မ္းတခါး မလုိပါဘူးကြာ ဆိုျပီး ေနခဲ့တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိ ပါ ။ တကယ္က ိုျမန္မာျပည္ ကိုခ်စ္တဲ့သူ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေပ်ာ္တဲ.သူ ၊၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလိုေျပာရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားရ စရာေကာင္းလဲ ျမန္မာ လိုခိုင္းလို. ရတယ္ ျမန္မာလိုဆဲလို. ရတယ္ကြာ လို.အျမဲတမ္း သူ.ကိုသူ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ အျဖစ္ ဂုဏ္ယူ တက္သူပါ။ သူကေတာ့ ေနႏိုင္တာေပါ့ မိဘကိုလည္း ျပန္ေပးစရာမလို သူ.အိမ္ကေတာင္ ေထာက္ပံ့ ေနေသးတာပဲ လို.ကြယ္ရာမွာ အတင္းဆိုလည္း သူကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ပါပဲ။
ျမန္မာျပည္မွာပဲ လုပ္ၾကဖို.၊ မဖြံ.ျဖိဳး မတိုးတက္ေသး တဲ့ေနရာေတြကို လုပ္ေပးဖို. အျမဲ မဲဆြယ္ေနတက္ သူပါ။ တကယ္ကို အလုပ္ ေလ်ွာက္ၾကေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြက နီ:စပ္ရာ ေနရာ ျပန္ေတာင္း ၾကေပမယ့္ ကိုဖိုးခ်ဴိ ကေတာ့ ပထမ ဦးစားေပး ၊ ဒုတိယ ဦးစားေပး ၊ တတိယ ဦးစားေပး အားလုံး ေစလုိရာေစ ဆိုတဲ.သူ၊၊ ေ၀းစမ္းပါေစ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ပါဆိုတဲ.သူ၊။ ပထမအလုပ္က ကေလး၀ဆုိတဲ. စစ္ကိုင္းတိုင္း ဟိုးအဖ်ားနား ၊၊ ေနာက္ မြန္ျပည္နယ္ထဲက စစ္ေတာင္းတံတား၊၊ ေနာက္ ခ်င္းျပည္နယ္ ဟိုးအစြန္က ဟုမၼလငး္ ၊ ခႏၱီး ၊၊ ဟိုးဘက္ က နန္.စလိန္ဆိုတဲ. နာဂေတြ ရဲ.ေဒသ ေတြ၊၊ အခု ေနာက္ဆံုး မံုရြာ ဆုိတဲ.ေနရာ က အိမ္နဲ. အနီးဆံုး ၊၊ ဒါေတာင္ သူအိမ္နဲ. မိုင္ ၆၀၀ ေက်ာ္ ၊၊ ဒါေပသည္. အလုပ္လုပ္ရင္း ေပ်ာ္ေနတဲ.သူ၊၊
ဒါေပမယ္. အခုႏိုင္ငံျခား သြားေတာ.မယ္တဲ. ၊၊ ေကာလဟာလ မ်ားလား၊၊ ေသခ်ာေအာင္ ေတြ.ျပီး ေမးခ်င္သည္၊၊ သူအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ. မံုရြာမွာတဲ. ၊၊ မံုရြာရံုးကို ဆက္ေတာ. ေနျပည္ေတာ္ ကုိ ACE ႏွင္. ေလးလပတ္ ပါသြားပါတယ္တဲ.၊၊ လူၾကီးအခ်စ္ေတာ္ လက္စြဲ နိင္ငံျခား သြားမယ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါ လုိ. ဘာသာ ေတြးမိသည္၊၊ ရန္ကုန္ ၃၈ လမ္းက ကိုဖိုးခ်ိဳ ရဲ. အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းဆက္ေတာ. သူ ရန္ကုန္ ဆင္းလာမည္တဲ. ၊၊ လာခဲ.ပါလား ဆံုရတာေပါ.တဲ. ၊၊ ေမးၾကည္.ေတာ. ထုိသူငယ္ခ်င္းက ရယ္ေနသည္၊၊ '' I dont want to say anything " တဲ. ၊၊ ဒါဆုိ............
ႏွင္းျမဴေတြစေ၀ေနျပီ ျဖစ္တဲ. ႏုိ၀င္ဘာလရဲ. ညတညမွာ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ေနေသးတဲ. လက္က်န္ သူငယ္ခ်င္း ေလး အနည္းစု ဆံုျဖစ္ၾကသည္၊၊ ဘီယာေလးေသာက္ ရင္းရင္တြင္းခံစား ခ်က္ေလးေတြ ဖလွယ္ရင္း ေပါ.၊၊ အဲသည္ညက က်ြန္ေတာ္တို. ေနာက္ဆံုး ဆံုျဖစ္ခဲ. ၾကတာေပါ.၊၊ အျမဲတမ္း တက္ၾကြျပီး စကားေတြ ေဖာင္ေနတက္တဲ. က်ြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္း ၊၊ တိတ္ဆိတ္လို.၊၊ တခြန္းေမး မွတခြန္းေျဖသည္၊၊ ဘီယာေသက္ရင္း ေ၀ေနတဲ. မ်က္၀န္းေတြ ၊၊ ဘီယာေၾကာင္.လား၊၊ မီးေရာင္ ေၾကာင္.ဖ်တ္ခနဲ လက္သြားတဲ. မ်က္၀န္းအစံု က ေ၀.သီေနတာ ဘာေတြမ်ားဘာလိိမ္. ၊၊ အရင္လုိ တက္ၾကြေနတဲ. မ်က္၀န္းအစံု မဟုတ္တာေတာ.ေသခ်ာသည္၊၊
လူစုခြဲျပီး အိမ္ျမန္ကာနီးေတာ. က်ြန္ေတာ္ သိခ်င္ေနတဲ. ေမးခြန္းေလးကုိ ကိုဖိုးခ်ိဳကိုအားနာနာ နဲ.ပဲ ေမးလုိက္မိသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ္. မ်က္ႏွာကို ၾကည္.ျပီး လက္ကေလးႏွစ္ ဖက္ေနာက္ပစ္လုိ. ေျပာျပေနတဲ. ကုိဖုိးခ်ိဳ စကားေတြက...
"ဘ၀မွာ လူတိုင္းကေတာ. ကိုယ္ရဲ.ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ၊ ေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြကို ပံုေဖၚခ်င္ ၾကတာေပါ.ဗ်ာ ၊၊ အဲဒီထဲ မွာမွ ကံေကာင္းတဲ.လူ အနည္းစုက သူတုိ.ရဲ. အိပ္မက္ေတြကို ပံုေဖၚခြင္. ရၾကတယ္၊၊ တခ်ိဳ.ကေတာ. အိပ္မက္ေတြကို ဒီအတိုင္းပဲ ေမ.ထားလုိက္ ၾကတယ္၊၊ လူတခ်ိဳ.က အိပ္မက္ေတြ ကို ပံုေဖၚဖို. ၾကိဳးစားရင္း ရုန္းကန္ေနဆဲပဲ ...............
တစ္ေန.ေတာ. က်ြန္ေတာ္ အိပ္မက္ေတြ ................
လုိ.ေျပာရင္း ဆူးေလလမ္းမၾကီး တစ္ေလွ်ာက္္ ေခါင္းငံု.လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္သြားတဲ.ကုိဖိုးခ်ိဳရဲ. ေက်ာကိုၾကည္. ရင္း ေတာက္ပတဲ. ေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ေတြနဲ. တက္ၾကြခဲ.တဲ. လူငယ္တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖၚႏိုင္ပါေစလုိ. ဆုေတာင္းေပးရင္း............................
မိုးေ၀(စက္မႈတကၠသိုလ္)
ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ပါသည္
ကိုဖိုးခ်ဳိ ၾကိး ႏိုင္ငံျခား သြားေတာ့မည္ ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားရေတာ့ အံ့ၾသမိတာ အမွန္ပါ။ ယံုလည္း မယံုပါ ။ ရန္ကုန္ျမိဳ.မွာ ၂၄-နာရီ မီးလာျပီ ဆိုတဲ့ စကားလို ဒီသတင္း က်ြန္ေတာ္တုိ.ၾကားမွာ ထူးျခားတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ဘာျဖစ္လို. လည္းဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို.အသိုင္းအ၀ိုင္း တြင္ ကိုဖိုးခ်ဳိ ေလာက္ျမန္မာျပည္ ခ်စ္တဲ့သူ မရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းျပီးလို.အားလံုး ႏုိုင္ငံျခားသြား ၾကေတာ့လည္း တုတ္တုတ္ မ်ွမလွဳပ္တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိပါ။ သြားတဲ့သူေတြ ကိုေတာင္ မသြားဖုိ.တရားျပ နားခ်ခဲ့လို. ကြယ္ရာမွာ ကိုဖိုးခ်ဳိကို ကိုျမန္မာခ်စ္ လို. နာမည ္ေျပာင္ေခၚခဲ့ ၾကတာပါ။ ( ရည္းစားနဲ.ေတာင္ ကြဲထဲ.အထိ ၊ just put , new edit)
ေက်ာင္းျပီး ကတည္းက ေဆာက္လုပ္ေရ: ၀န္ၾကီး ဌာနက တံတား စီမံကိန္း တစ္ခု ကိုေန.စား၀န္ထမ္း အျဖစ္၀င္သြားခဲ့တာပါ။ အဆင္ေျပတာ မေျပတာထက္ အလုပ္လုပ္ ရရင္ေပ်ာ္ ေနတက္တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိ ပါ။ ပိုက္ဆံမရလို. လည္း တ၀မ္းတခါး မလုိပါဘူးကြာ ဆိုျပီး ေနခဲ့တဲ့ ကိုဖိုးခ်ဳိ ပါ ။ တကယ္က ိုျမန္မာျပည္ ကိုခ်စ္တဲ့သူ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေပ်ာ္တဲ.သူ ၊၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလိုေျပာရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားရ စရာေကာင္းလဲ ျမန္မာ လိုခိုင္းလို. ရတယ္ ျမန္မာလိုဆဲလို. ရတယ္ကြာ လို.အျမဲတမ္း သူ.ကိုသူ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ အျဖစ္ ဂုဏ္ယူ တက္သူပါ။ သူကေတာ့ ေနႏိုင္တာေပါ့ မိဘကိုလည္း ျပန္ေပးစရာမလို သူ.အိမ္ကေတာင္ ေထာက္ပံ့ ေနေသးတာပဲ လို.ကြယ္ရာမွာ အတင္းဆိုလည္း သူကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ပါပဲ။
ျမန္မာျပည္မွာပဲ လုပ္ၾကဖို.၊ မဖြံ.ျဖိဳး မတိုးတက္ေသး တဲ့ေနရာေတြကို လုပ္ေပးဖို. အျမဲ မဲဆြယ္ေနတက္ သူပါ။ တကယ္ကို အလုပ္ ေလ်ွာက္ၾကေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြက နီ:စပ္ရာ ေနရာ ျပန္ေတာင္း ၾကေပမယ့္ ကိုဖိုးခ်ဴိ ကေတာ့ ပထမ ဦးစားေပး ၊ ဒုတိယ ဦးစားေပး ၊ တတိယ ဦးစားေပး အားလုံး ေစလုိရာေစ ဆိုတဲ.သူ၊၊ ေ၀းစမ္းပါေစ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ပါဆိုတဲ.သူ၊။ ပထမအလုပ္က ကေလး၀ဆုိတဲ. စစ္ကိုင္းတိုင္း ဟိုးအဖ်ားနား ၊၊ ေနာက္ မြန္ျပည္နယ္ထဲက စစ္ေတာင္းတံတား၊၊ ေနာက္ ခ်င္းျပည္နယ္ ဟိုးအစြန္က ဟုမၼလငး္ ၊ ခႏၱီး ၊၊ ဟိုးဘက္ က နန္.စလိန္ဆိုတဲ. နာဂေတြ ရဲ.ေဒသ ေတြ၊၊ အခု ေနာက္ဆံုး မံုရြာ ဆုိတဲ.ေနရာ က အိမ္နဲ. အနီးဆံုး ၊၊ ဒါေတာင္ သူအိမ္နဲ. မိုင္ ၆၀၀ ေက်ာ္ ၊၊ ဒါေပသည္. အလုပ္လုပ္ရင္း ေပ်ာ္ေနတဲ.သူ၊၊
ဒါေပမယ္. အခုႏိုင္ငံျခား သြားေတာ.မယ္တဲ. ၊၊ ေကာလဟာလ မ်ားလား၊၊ ေသခ်ာေအာင္ ေတြ.ျပီး ေမးခ်င္သည္၊၊ သူအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ. မံုရြာမွာတဲ. ၊၊ မံုရြာရံုးကို ဆက္ေတာ. ေနျပည္ေတာ္ ကုိ ACE ႏွင္. ေလးလပတ္ ပါသြားပါတယ္တဲ.၊၊ လူၾကီးအခ်စ္ေတာ္ လက္စြဲ နိင္ငံျခား သြားမယ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါ လုိ. ဘာသာ ေတြးမိသည္၊၊ ရန္ကုန္ ၃၈ လမ္းက ကိုဖိုးခ်ိဳ ရဲ. အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းဆက္ေတာ. သူ ရန္ကုန္ ဆင္းလာမည္တဲ. ၊၊ လာခဲ.ပါလား ဆံုရတာေပါ.တဲ. ၊၊ ေမးၾကည္.ေတာ. ထုိသူငယ္ခ်င္းက ရယ္ေနသည္၊၊ '' I dont want to say anything " တဲ. ၊၊ ဒါဆုိ............
ႏွင္းျမဴေတြစေ၀ေနျပီ ျဖစ္တဲ. ႏုိ၀င္ဘာလရဲ. ညတညမွာ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ေနေသးတဲ. လက္က်န္ သူငယ္ခ်င္း ေလး အနည္းစု ဆံုျဖစ္ၾကသည္၊၊ ဘီယာေလးေသာက္ ရင္းရင္တြင္းခံစား ခ်က္ေလးေတြ ဖလွယ္ရင္း ေပါ.၊၊ အဲသည္ညက က်ြန္ေတာ္တို. ေနာက္ဆံုး ဆံုျဖစ္ခဲ. ၾကတာေပါ.၊၊ အျမဲတမ္း တက္ၾကြျပီး စကားေတြ ေဖာင္ေနတက္တဲ. က်ြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္း ၊၊ တိတ္ဆိတ္လို.၊၊ တခြန္းေမး မွတခြန္းေျဖသည္၊၊ ဘီယာေသက္ရင္း ေ၀ေနတဲ. မ်က္၀န္းေတြ ၊၊ ဘီယာေၾကာင္.လား၊၊ မီးေရာင္ ေၾကာင္.ဖ်တ္ခနဲ လက္သြားတဲ. မ်က္၀န္းအစံု က ေ၀.သီေနတာ ဘာေတြမ်ားဘာလိိမ္. ၊၊ အရင္လုိ တက္ၾကြေနတဲ. မ်က္၀န္းအစံု မဟုတ္တာေတာ.ေသခ်ာသည္၊၊
လူစုခြဲျပီး အိမ္ျမန္ကာနီးေတာ. က်ြန္ေတာ္ သိခ်င္ေနတဲ. ေမးခြန္းေလးကုိ ကိုဖိုးခ်ိဳကိုအားနာနာ နဲ.ပဲ ေမးလုိက္မိသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ္. မ်က္ႏွာကို ၾကည္.ျပီး လက္ကေလးႏွစ္ ဖက္ေနာက္ပစ္လုိ. ေျပာျပေနတဲ. ကုိဖုိးခ်ိဳ စကားေတြက...
"ဘ၀မွာ လူတိုင္းကေတာ. ကိုယ္ရဲ.ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ၊ ေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ေတြ ၊ အိပ္မက္ေတြကို ပံုေဖၚခ်င္ ၾကတာေပါ.ဗ်ာ ၊၊ အဲဒီထဲ မွာမွ ကံေကာင္းတဲ.လူ အနည္းစုက သူတုိ.ရဲ. အိပ္မက္ေတြကို ပံုေဖၚခြင္. ရၾကတယ္၊၊ တခ်ိဳ.ကေတာ. အိပ္မက္ေတြကို ဒီအတိုင္းပဲ ေမ.ထားလုိက္ ၾကတယ္၊၊ လူတခ်ိဳ.က အိပ္မက္ေတြ ကို ပံုေဖၚဖို. ၾကိဳးစားရင္း ရုန္းကန္ေနဆဲပဲ ...............
တစ္ေန.ေတာ. က်ြန္ေတာ္ အိပ္မက္ေတြ ................
လုိ.ေျပာရင္း ဆူးေလလမ္းမၾကီး တစ္ေလွ်ာက္္ ေခါင္းငံု.လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္သြားတဲ.ကုိဖိုးခ်ိဳရဲ. ေက်ာကိုၾကည္. ရင္း ေတာက္ပတဲ. ေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ေတြနဲ. တက္ၾကြခဲ.တဲ. လူငယ္တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖၚႏိုင္ပါေစလုိ. ဆုေတာင္းေပးရင္း............................
မိုးေ၀(စက္မႈတကၠသိုလ္)