ညီမေလးႏွင္းမာ တစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ လာတာ မ်က္ႏွာ သိ္ပ္မေကာင္းပါ ။ အေဖတို႔အေမတို႔ကို ကန္ေတာ့ ရင္းလာႏွဳတ္ဆက္ တာလို႕ေျပာပါသည္။ ညီမေလး ဘယ္ကို မ်ားခရီး ဆန္႔ အုန္းမလို႔ပါလိမ္႔ ။ ဒီလို ကန္ေတာ့ရင္း ႏွဳတ္ဆက္တာ ဒီတစ္ခါ တတိယ အၾကိမ္ ျဖစ္သလို ေနာက္ဆံုး အၾကိမ္လည္း ျဖစ္ႏဳိင္ပါသည္။
မွတ္မိပါေသးသည္။ လြန္ခဲ.ေသာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ညီမေလး အသက္ (၁၅) ႏွစ္ျပည့္ ျပီးသည့္ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာတြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းရိွေပမယ့္ ျပိးျပည္စံုေသာ သင္ၾကားမွု မျဖစ္ႏဳိင္ဟု ညီမေလးက ယူဆခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္တန္း ပညာကိုျမိဳ႕ေက်ာင္းသို. သြားေရာက္သင္ၾကားခ်င္သည္ ဟုဆိုေတာ့သည္။ မိန္းခေလးက ျဖစ္ျပန္၊ ျမိဳ.မွာလည္း အဆက္အခံ ကလည္း မရွိျပန္ေတာ့ စိတ္မခ်လို႔ တားျမစ္ ၾကသည္ ။ တကယ္ ဘ၀ကို တိုးတက္ခ်င္ပါသည ္ဆိုသည္႔မိ္န္းခေလး ။ တားမရသည့္အဆံုးခြင့္ ျပဳခဲ့ ရပါသည္။
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ (၉) တန္းေအာင္ျပီးသည္ ႏွင့္ မိဘအလုပ္ ၀င္၍ စီးပြားေရးဘက္ ကူးခဲ့ရ၍ ပညာေရး မွာေ၀း ခဲ့ရသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ညီမေလး ကိုေတာ့ ျမင့္ျမင့္မားမား ပညာတက္မၾကီး ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့သည္။ ညီမေလးေတာ္ ပါသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ကိုဂုဏ္ထူး ေတြျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ရြာေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့ေသာ ညီမေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကေတာ့ ေအာင္ရုံေတာ့ေအာင္ ၾကပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ညီမေလး အယူအဆ မမွားပါဟု ေထာက္ခ ံမိေပမယ့္ ထုတ္ေတာ့ မေျပာမိပါ။ တကယ္လို.ညီမေလး ျမိဳ႕ေက်ာင္း သြားမတက္ ရင္ေရာ ထူးခ်ႊန္စြာ ေအာင္ပါ့ မလားဟု ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေတာ့ စဥ္းစားမိခဲ့ပါသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ညီမေလး ရြာကိုမျပန္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါ။ ျပန္ရင္လည္း အလည္အပတ္ ေလာက္သာ လာတက္ ပါ ေတာ့ သည္။ ဘ၀တိုးတက္ဖို. က်ြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲက ထြက္ခြာ သြားတဲ့ ညီမေလးကို လြမ္းမိပါသည္။ ညီမေလး လိမ္မာ ပါသည္ ။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ခေလးေတြ ကို (Guide ) ဟုေခၚေသာ စာျပဆရာမေလး လုပ္ရင္း သင္တန္းေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု တက္သည္။ စက္မွဳတကၠသိုလ္ တက္၍ အင္ဂ်င္နီယာမၾကီး လုပ္မည္ ဟု ေျပာ ပါသည္။ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ေသာ ဘာသာ စကား ေတြေျပာတက္တဲ့ ညီမေလးကို ေလးေလးစားစား ခ်ီးက်ဳး မိပါသည္ ။
ညီမေလးကံဆိုးပါသည္။ ေခတ္ကာလအေျခအေနအရ ေက်ာင္းပိတ္ကာလ ႏွင့္ၾကံဳေတာ့ တကၠသိုလ္ မတက္ခင္ (၄)ႏွစ္ေလာက္ နားေန ရပါသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ညီမေလး အလကား မေနခဲ့ပါ။တဖက္က စာသင္ရင္း သင္တန္း ေတြ တက္၍ တက္လမ္းရွာေဖြခဲ့ပါသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ ေဒသျမိဳ႕ ကေလးမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီးသို႔ ေျပာင္းေရႊ.အေျခခ်ပါသည္။ ဤအၾကိမ္သည္ ဒုတိယ အၾကိမ္ေျမာက္ ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ရြာမွာ ျပန္ေနပါလား ညီမေလးရယ္ လို႔ ဘာရယ္ မဟုတ္ေျပာမိေတာ့ ညီမေလးက ရယ္ပါသည္။ ဟုတ္တာ ပဲေလ သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြ တို႕ရြာမွာမွ လုပ္လို႕ မရတာပဲလို႔ ေျဖရင္း လြမ္းရပါသည္။ ဒီလိုနဲ. တကၠသိုလ္ ျပီးလို႔ ဘြဲ.ရျပိး အင္ဂ်င္နီယာမၾကီး အျဖစ ္အလုပ္ရပါသည္ ။ ဒီအလုပ္ေလးရဖုိ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ အရင္းအႏွီး အတြက္ေတာ့ ညီမေလးက ညိဳးငယ္စြာ ေတာင္းပန္ပါသည္ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ့္ ညီမေလး ဘ၀အေျခက်ျပီ လို႔ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ပီတ ိျဖစ္ရပါသည္။ ညီမေလးရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပ ေပမယ့္ အသိဥာဏ္ နည္းတဲ့ ဗဟုသုတ မရွိတဲ့ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ပါ ။ သူရတဲ့လခနဲ. မေလာက္ငွ တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္ က်ြန္ေတာ္က မပူပါနဲ. ညီမေလးရယ္ အစ္ကိုပို႔ မွာေပါ့ လို႔ ေျပာေတာ့ ငိုရွာပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလး သည္းသည္း ထန္ထန္ ကုိ ငုိပါတယ္ ၊၊ ဘာကိုမေက် နပ္ လို႔ ငိုမွန္း မသိေပမယ့္ ညီမေလးကုို ေဖ်ာင္းဖ်နား ခ်ရပါတယ္။ ေရာင့္ရဲပါလို.လည္း တရားခ်မိ ပါတယ္။ အခုလို ဌာန ၾကီးတစ္ခုမွာ ၊ စီမံကိန္းၾကီး တစ္ခုမွာ တရား၀င္အလုပ္ ရေနတာပဲ အစ္ကိုတို.က ဂုဏ္ယူ ၀မ္း ေျမာက္ ပါျပီ၊ ဘာမွမလိုပါဘူး ၊ အေမတို.ဆိုရင္ သူတို.သမီး ပညာတက္မၾကီး အတြက္ ၾကြားရတာ အေမာပဲ လို.ဆိုေတာ့ ညီမေလး ထပ္ငိုပါသည္။ ရွုိက္ၾကီးတငင္ ၀မ္း နည္းစြာ ငိုပါသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလးကုိ မငိုေစခ်င္ပါ ၊၊
ညီမေလးေျပာတဲ့ အသံုးအႏွုန္းေတြ ဘာသာ စကားေတြ ပိုျပီးျမင့္ လာတာ သိေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ပါ။ ညီမေလးလိုလည္း မစဥ္းစား တက္ပါ။ ပၼစည္းတစ္ခု ကို ၁၀၀ ၀ယ္ျပီး ၁၁၀ ေရာင္းရင္ ၁၀ ျမတ္တာေတာ့ သိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ညီမေလး ေျပာတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ၊ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ဆိုတာေတာ့ နားမလည္ပါ ။ ညီမွ်မွဳေတြ မညီမွ်မွဳေတြ ၊ မတရားမွဳေတြ တရားမွဳေတြ ဆုိတာေတြလည္း ညီမေလးေျပာျပ ေပမယ့္ အသိဥာဏ္နည္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ရိုး အမွန္ပါ ၊၊
ဒီလိုနဲ. ညီမေလး ယခု တတိယအၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ျပန္ပါသည္။ ပထမအ ၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ စဥ္က မိုင္ ၂၀ ေက်ာ္ ေ၀းတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို.နားက ျမိဳ႕ကေလး။ ဒုတိယ အၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့ မိုင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ ေ၀းတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ.။ ညီမေလး ဒီတစ္ခါ ႏွဳတ္ဆက္တာ တတိယအ ၾကိမ္ပါ။ မိုင္ ၂၀၀၀ နီးပါး ေ၀းမယ္. ေနရာတစ္ခု ဆီသို. ၊၊ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ မဟုတ္တဲ့ ၂၇-၂၈ အရြယ္ ပညာေတြ အေတြ.အၾကဳံေတြ ျပည္.၀ ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီမို႕ အထူးေတာ့ စိ္တ္မပူ မိေတာ့ပါ။ လူဆိုတာ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ.ေနထိုင္ရတာ ပါပဲေလလို. ေျဖေတြး ရပါတယ္။ သမီးကို စိတ္မခ်တဲ့ အေဖ နဲ.အေမ ကို တရားနဲ. ေျဖဖို႔ပဲ ႏွစ္သိမ ့္ရပါတယ္။ ဘာကို စိတ္တို မွန္းမသိဘဲ ေတာက္ ေခါက္ျပီး အံၾကိတ္ေနတဲ့ အေဖ့ကို လည္း ေဖ်ာင္းဖ် ရပါတယ္ ။ အေဖ့ ကိုလည္း အံၾကိတ္ တက္ေခါက္ စိတ္ေသာက မေစခ်င္ပါ ၊၊ တစ္ေျမတစ္ပါးဆီ သြားေတာ့မယ့္ သမီးအတြက္ ငိုေၾကြးေနတဲ့ အေမ့ကုိ လည္း သနားမိပါသည္ ၊၊
က်ြန္ေတာ္ကေတာ. ႏြားေျခရာ ခြက္ထဲက ဖားသူငယ္လို.ပဲ ေျပာ ေျပာ ဘာမွမသိ တဲ့မတြက္ ဘာမွ မခံစား ရတာ အမွန္ပါ။ ညီမေလးလို ပညာေတြ တက္ခဲ့ရင္ ညီမေလး လို စိတ္ဒုကၡေတြ ခံစားေနရ အုန္းမွာ အမွန္ပါ။ က်ြန္ေတာ့္ ညီမေလးကို ဒီထက္ပိုျပီး မသိေစခ်င္ မတက္ေစခ်င္ ေတာ့ပါ။ ပိုသိ ပိုတက္ရင္ က်ြန္ေတာ္တို႔ နဲ႔ပိုေ၀း သြားေတာ့ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမေလးကို ျမန္မာျပည္မွာ ပဲ ေနေစခ်င္ပါသည္ ။ ။
မင္းအိမ္ျဖဴ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ဆုိတဲ့ စကားေလး ကုိ သံုးမိေပမယ့္ တခါတခါ ေရၾကည္ တစ္ေပါက္ ေသာက္ဖို႔ ခက္ေနတဲ့ အခါ ျမက္ႏုေတြ ေပါက္ေနရာေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ စားသံုးဖုိ႔ ခက္ခဲ့တဲ့အခါလည္း အေျခသင့္ရာ လြင့္ ၾကရတာပါပဲေလ ၊၊ ပညာေတြ တက္ျပီး မိေ၀းဖေ၀း သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနရရွာတဲ့ ညီမေလးေတြ ၊ သိသိၾကီး နဲ႔ အံၾကိတ္တက္ေခါက္ မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်ေနရတဲ့ အေဖေတြ ၊ အလြမ္းေတြ နဲ႔ အတူ ပန္းေရ ခ်မ္းဆီမီးေတြ ဘုရားမွာ လွဴရင္ သားသမီးေတြ ေဘးဘယာကင္းဖုိ႔ ဆုေတာင္းေနရတဲ့ အေမေတြ ဒီေသာက ေတြ ဒီ ေသာကေတြ အျမန္ဆံုး ပယ္ေပ်ာက္ပါေစ ၊၊
၀န္ခံခ်က္ ၊၊ ၊၊ ပိုစ့္အေဟာင္းေလးပါ ၊၊ ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားရသျဖင့္ ျပန္လည္ တင္ျပပါသည္ ၊၊ ဘ၀ေတြ ထာ၀ရ လွပပါေစ ၊၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြရဲ့ ဂ်ီေတာ့ ကာစတန္ မက္ေဆ့မွာ အိမ္ကုိ လြမ္းလုိက္တာ လို႔ ေရးထားတာ ျမင္မိေလတုိင္း စိတ္ထဲမွာ နင့္နင့္သည္းသည္း ကုိ ခံစားရပါသည္ ၊၊ ေ၀ခ်င္သေလာက္ ေ၀းပါေစ ဆုိတဲ့ အျမင့္ပ်ံ လိုသူေတြအတြက္ မေထာင္းတာလွေပမယ့္ အေ၀းမပ်ံလို သူေတြ အတြက္ ေတာ့ မိဘနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ေဒသဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစာ ေရစာ ေတြ ေပါမ်ားေနပါေစ ကႏၱာရပါပဲ ဗ်ာ ၊၊