Saturday, 25 July 2009

အတိတ္ခရီးသုိ. ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိေသာအခါ၆

ေရွ႕ပုိစ့္ေတြမွာ ဆိုခဲ့ဘူးသလို ပါပဲ ၊ ကြ်န္ေတာ္ဒီလိုဆိုေတာ့ ဘ၀ကုိ အနိမ့္အျမင့္နဲ႔ မတုိင္းတာပဲ ခရီးေရာက္ျခင္း မေရာက္ျခင္းနဲ႔ တုိင္းတာျပီးနုိင္းယွဥ္ ျပခ်င္ပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ခုခ်ိန္ထိ ယံုၾကည္ေနဆဲ တစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ပတ္သပ္ေပါင္းသင္းခဲ့ဘူးသူ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးသည္ ကြ်န္ေတာ္ထက္ ပုိေတာ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ ပါပဲ ၊၊ သို႔ေသာ္ ေရြးခ်ယ္ရာလမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ရ် ္ေျပာင္းလဲေသာ ဘ၀အေတြ႔ကို ခံစားရပါသည္ လို႔ သာ ဆိုခ်င္ပါေတာ့တယ္ ၊၊ အဲဒီလိုေျပာတဲ့အခါ ကံတရားဆိုတဲ့ စကားလံုးဆက္ႏြယ္လာ ႏုိ္င္ေသာ္လည္း ယခု ေလာေလာဆည္ လက္ေတြ႔ဘ၀ကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာခ်င္ပါသျဖင့္ စိတၱဇနာမ္ ကံတ၇ားကို ခဏတာ ခ်န္လွပ္ ထားခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်ာ ၊၊

သိခဲ့ၾကပါတယ္ ၊၊ အသိခ်င္းတူခဲ့ ၾကပါတယ္ ၊၊ ဒီလမ္းကိုသြားရင္ ဒီခရီးကုိေ၇ာက္မယ္လို႔ ၊ သို႔ေသာ္ ဒီလမ္းကုိ ဘယ္လို သြားၾကမလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ လမ္းေၾကာင္း ေရြးခ်ယ္မွု ေပၚမွာ အမ်ားၾကီးမူတည္ခဲ့ပါျပီ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ မူလတန္း ၊ အလယ္တန္းဘ၀ သူငယ္ခ်င္း ေတြ နဲ႔ လံုး၀ လမ္းခြဲႏွူတ္ဆက္လိုက္ရတာ အဲဒီလမ္းဆံုေလးမွာေပါ့ ၊၊ သူတို႔ကသိေပမယ့္ ၊ အဲဒီလမ္းဆံုေလးကုိ ေက်ာ္ဖို႔ သူတို႔မွာ နည္းလမ္းမရွိခဲ့ပါဘူး ၊၊ အဲဒီတံတားေလးကို ကူးဖို႔ သူတို႔မွာ အင္အားမရိွခဲ့ရွာပါဘူး ၊၊ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီဘ၀ေတြကို စိတ္နာတယ္ ၊၊ လုပ္ခ်င္ပါလ်က္ လုပ္ဖို႔ အင္အင္းေတြ ရွိပါ လ်က္ ၊ ေနာက္ခံဘက္ဂေ၇ာင္းလို႔ လူေတြ လြယ္လြယ္ေျပာေနတဲ့ အေထာက္အပံ့ မရွိတဲ့ဘ၀ေတြကို အမွန္တကယ္ ကုိယ္ ခ်င္းစာမိသလို စိတ္လည္းနာမိပါတယ္ ၊၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီလိုဘ၀ေတြ ကုိ ခ်ျပေနမိပါတယ္ ၊၊ အားလံုးကို သိေစခ်င္ပါတယ္ ၊၊ ေနာက္လူေတြကို ကူညီ ေစခ်င္ပါတယ္ ၊၊
ကြ်န္ေတာ္အဲဒီ အရြယ္မွာ အ၇မ္းျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္ ၊၊ အဲဒါကဘာလဲ ဆိုေတာ့ Junior Ambasdor ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ကို သြားရတဲ့ အစီအစဥ္ တစ္ခုပါ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့တယ္ ၊၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး ၊၊ အဲဒီကတည္းေတြးခဲ့ဘူးတယ္ ၊၊ ခေလးေတြးေပါ့ေလ၊၊ ဘာလို႔ ငါ့တို႔ဘ၀ေတြ ကြာျခားေနရတာလဲ၊၊

အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ခ်င္းတူပါလ်က္ ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းက ဆရာ၀န္ေတြ အင္ဂ်င္ နီယာ ေတြ မထြက္ရ တာလည္း ၊၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရွင္ေတြ မေပၚေပါက္ရတာလည္း ၊၊ ဆရာေတြ လည္းအထက္တန္းျပခ်င္းတူပါလ်က္ ၊ လစာျခင္းလည္းတူပါလ်က္ ၊ နယ္ေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေတြ အမွတ္ မေကာင္းရဘူးဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ရွိေနလား ၊၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီအေတြးကုိ ေတြးဖုိ႔အတြက္ လူတုိင္းမျဖစ္ နုိင္ပါဘူး ၊၊ အဲဒီအေတြး၀င္သလို အဲဒီအေတြးကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔လည္း လိုအပ္ျပန္ပါေရာ ၊၊ မဟုတ္ေပ လားဗ်ာ ၊၊ လက္ခံပါသလား ၊၊ အဲဒါေလးတစ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ေဘာကန္ဖက္ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို လမ္းခြဲ စြန္႔ပစ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေပါ့ဗ်ာ ၊၊

အဲဒီလိုနဲ႔ အဲဒီလို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေမြးရပ္ေျမက စာသင္ေက်ာင္းေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဒိထက္ေကာင္းတဲ့ ဘ၀ တစ္ခုကို မပို႔ႏုိင္ဘူးဆိုတာသိတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ ကြ်န္ေတာ္ စြန္႔ခြာဖို႔ နည္းလမ္းေတြ ရွာၾကံပါေတာ့တယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ၊၊ အေမ႔ရဲ့ ေထာက္ခံအားေပးမွုနဲ႔ အေဖ့ဆီကဗီဇာ လြယ္လြယ္ ရသလို ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးမယ့္ Granter အစ္ကိုအစ္မေတြ လည္းရွိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေမြး ရပ္ေျမကို စြန္႔ခဲ့ရတာေပါ့ ၊၊ ဒီပိုစ့္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တခန္းရပ္မွာပါေနာ္၊၊ သည္းခံ ေပးပါအုန္း ၊၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အျမဲတမ္း အမွတ္တူ အရည္အခ်င္းတူတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ က တကသုိလ္ ၀င္ ေအာင္ စာရင္းထြက္တဲ့အခါ သာမန္ေအာင္တဲ့သူနဲ႔ ၊ က်တဲ့သူနဲ႔ ၊ ဂုဏ္ထူးဆိုတာ သူတို႔အတြက္ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုလဒ္ ထက္ေတာင္ တန္ဘုိးၾကီးေနေလေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အံအားသင့္ခဲ့သလို ၊ ကြ်န္ေတာ့္ရလဒ္အတြက္ လည္း အံအား သင့္ခ့ဲရပါတယ္ ၊၊ တကယ္လို႔ကြ်န္ေတာ္သာ ဒီေမြးရပ္ေျမမွာ ဆက္ေနခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ သူတုိ႔နဲ႔အတူတူ ခုခ်ိန္ဆို ေပ်ာ္ေနျပီလား ၊၊ ၁၀ တန္းေလးေတာင္ ေအာင္ ပါ့မလား ၊၊ ဒါဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလို ေတြ ကြဲျပား သြား ရတာလဲ၊၊ အရည္အခ်င္းမတူလို႔ေပါ့ကြာလို႔ မေျပာပါနဲ႔ ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သူတို႔ထက္ ဘယ္ေနရာမွာမွ ပုိမသာခဲ့ဘူး ၊၊

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ငယ္ေပါင္း ၊ ငယ္ကေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းရဲ့ အေရးပါ အရာ ေရာက္မွုကို တင္ျပပါရေစ ၊၊ အျမင့္ဆံုး ႏုိင္ငံေတာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက စိုက္ပ်ိဳးေရးသိပံဆင္းတဲ့ ေက်းရြာ စုိက္ပ်ိဳးေရ မန္ေနဂ်ာ ၊ စစ္တပ္က လက္နက္စက္ရံုက တပ္ၾကပ္ ၊ ရဲ၀န္ထမ္းေက်ာင္းဆရာမ ၊ စက္ခ်ဳပ္သူ ၊ ကြမ္းယာသည္ ၊ စက္ဘီးျပင္ဆရာ၊ လဖက္ရည္ဆိုင္ပုိင္ရွင္ ၊ ကုန္စံုဆိုင္ေရာင္းသူ ၊ ဓါတ္ပံုဆရာ ၊ သာမန္လက္လုပ္လက္စား ၊ ခုခ်ိန္ထိ အလုပ္အကိုင္ မယ္မယ္ရရ မရွိတဲ့ တစ္ရာ့ကိုး တစ္ရာ့တစ္ဆယ္ ၊ ျပည္ခုိင္ျဖိဳး ေယာင္ေယာင္ ၊ စြမ္းအားရွင္လိုလို သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိပါတယ္ ၊၊ အမွန္တကယ္ ပါ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ား ခံစားေနရမလဲ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခါ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္တဲ့သူတို႔ အၾကည့္ေတြကို ရင္မဆိုင္ ခ်င္ဆံုးပါ ၊၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဒိုးရုိက္ဖက္ခ်င္း ၊ ေဘာကန္ဖက္ခ်င္း ကြ်န္ေတာ္က ဘာေတြ သာလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီလို ၾကည့္ရတာလဲ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ မခံစားႏုိင္ပါ ၊၊ အဲဒီလူေတြ ဟာ ၊ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ၊ ခပ္ညံညံခပ္တုန္းတုန္းေတြ ေတာ့လည္း မဟုတ္ေပ မယ့္ အခုမ်ားေတာ့ သူတို႔မွာ သူတို႔ ေန႔စဥ္ ပံုမွန္၀မ္းစာအတြက္ ကုိသာ လံုပန္းေနရသလို ျဖစ္သလို ျဖတ္သန္းေနၾကရတာပါ ၊၊ ဒါဟာ သူတို႔မွာ ၾကိဳးစားဖို႔ အခြင့္အေရး မရခဲ့လိုပါပဲ ၊၊ အဲဒီအခြင့္အေရးကုိ မသိခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာင္းဆို ဖို႔ မျဖစ္နုိင္လို႔ ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ရင္းက တကယ္ကုိ ေမ့သြားၾကတာ ယေန႔ထိပါပဲ ေလ ၊၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ၊၊ ငယ္ကေပါင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းကို ၊ သူတို႔ညံ့ခဲ့လို႔မွာ မဟုတ္ခဲ့တာ ၊၊ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ ၊၊ သူတို႔ညံ့လို႔မဟုတ္ဘူး ၊၊ သူတုိ႔မွာ အခြင့္အေရး မရခဲ့တာပါ ၊၊ ( ဒီေန႔ဒီကာလမွာ ငါေတာ္လို႔ ဒီလိုေနရတာ ဆိုတဲ့ သူမ်ိဳးကုိေတြ႔ ရင္ အင္မတန္မွ ရယ္ခ်င္မိတာ အဲဒီလို အသံေတြ အသံၾကားရတုိင္းပါ )

ဒီမွာတင္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ အတိတ္ခရီး ကို ေနာက္ဆံုးအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္ဘ၀ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တခန္းရပ္ခြင့္ ျပဳပါ ၊၊ ေနာက္ဆံုး ဇာတ္သိမ္းအျဖစ္ ေနာက္ပိုစ့္တစ္ခုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္အတိတ္ခရီးကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္တင္ ျပပါရေစလို႔ ေတာင္းဆိုရင္း ေပ်ာ္ရြင္္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္ ၊၊
ေလးစားျခင္းမ်ားျဖင့္
မင္းအိမ္ျဖဴ

Heart of Singapore









မေန႔ညေနက အလုပ္ျပီမွသြားခဲ့တာပါ ၊၊ အားပါးပါး Orchard Mrt Station လည္းမေရာက္တဲ့ ခဏအတြင္း မမွတ္မိေအာင္ကုိ လွေနတာကလား ၊၊ ေကာင္မေလးေတြကိုေျပာတာလည္းပါတယ္ P:
တကယ္ကိုလန္းသြားပါတယ္ ၊၊ ကုိေနတာက ေတာဖက္ပုိင္းဆုိေတာ့ ဒီလိုအလန္းေလးေတြ ေတြ႔ရဘူး D:
ဒါ့ေၾကာင့္သြားသင့္ပါတယ္ အခ်ိန္ရရင္ ...
ပတ္လိုက္တာ ည ၁၀ နာေတာင္ဘယ္လိုေက်ာ္သြားတယ္ သိလိုဘူး .....


ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ႔ အဲဒါ Orchard Mrt က IoN ေလ အခုမွ အသစ္စက္စက္ ေျပာခ်င္တာက ဒါပါဗ်ာ

Friday, 24 July 2009

ဘုရားေလးေစတီ ကုန္းျမင့္မွာတည္




ငါးသေလာက္ဖမ္းေသာေလွၿဖစ္သည္။ သိမ္ဇရပ္ေက်း႐ြာမွ စစ္ေတာင္း ၿမစ္ေၾကာင္း အတိုင္း စုန္ဆင္းၿပီး စစ္ေတာင္းၿမစ္ဝ႐ွိ ရန္ကုန္ေပါက္႐ြာ မီးၿပတိုက္ ဘက္ အထိ ငါးသေလာက္ပိုက္ ခ်ၾကသည္ ။ စစ္ေတာင္းၿမစ္ တြင္ ငါးသေလာက္တက္ပံုက ထူးဆန္းသည္ ေရထရက္ကို လိုက္၍ စစ္ေတာင္းၿမိဳ႔ ေဟာင္းကိုလိုက္၍ ငါးရခ်ိန္၊ မုပၸလင္၊စြပၸႏူး၊ေကာ့ထင္ တို႔၌ အခ်ိန္ကာလ ကြဲၿပား သည္။ ဥပမာ စစ္ေတာင္းၿမိဳ႔ေဟာင္းႏွင့္ သိမ္ဇရပ္ေက်း႐ြာ တို႔တြင္ မရမ္းသီး ကင္းခ်ိန္၌ ငါးသေလာက္ အတက္ဆံုး ၿဖစ္သည္။ ငါးသေလာက္အမ်ားဆံုး ဖမ္းမိခ်ိန္မွာ စစ္ေတာင္းၿမိဳ႔ေဟာင္း ႐ွိ က်ိဳကၠလြန္ပြန္းေစတီဘုရားပြဲ က်င္းပသည့္ တပို႔တြဲလတြင္ ၿဖစ္သည္။ ငါးသေလာက္မ်ား ဘုရားဖူးခ်ိန္ဟု ေဒသခံတို႔က ေၿပာစမွတ္ၿပဳၾကသည္။ ငါးသေလာက္ ေလာကတြင္ စစ္ေတာင္း ငါးသေလာက္သည္ နာမည္ၾကီးသည္။ မယားဆံေတာက္၊ငါး ငါးသေလာက္ ဟု ဆို႐ိုးၿပဳၾကသည္။ စစ္ေတာင္း ငါးသေလာက္ သည္ ရန္ကုန္ငါးသေလာက္ လို အနံ႔မၿပင္း၊အဆီမမ်ား၊ကင္စား၍ ေကာင္းသည္။ ေပါင္းစား၍ ေကာင္း သည္။ တေပါင္လတြင္တက္ေသာ ဇတ္နီဟု ေခၚေသာ ငါးသေလာက္မွာမူ ရန္ကုန္ ငါးသေလာက္ လို အဆီမ်ားသည္။ အနံ႔ကေတာ့ မၿပင္း၊စား၍ အရသာ ႐ွိသည္။ စစ္ေတာင္း ငါးသေလာက္ေပါင္း သည္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဟင္းမည္တ မ်ိဳး ၿဖစ္သည္။
( ဆရာ ေညာင္ခါးရွည္-မွဳိင္းေ၀ ၏ ဂမၺီရ - ေရငန္ပိုင္ )

Thursday, 23 July 2009

ံReally ! My Ideal


ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုးဆံုခဲ့ဘူးေသာ
ကြ်န္ေတာ္အင္မတန္မွ ေလးစားအားက်ရပါေသာ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး
အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ျဖစ္သြားျပီၾကားေတာ့ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိပါ၏ ၊၊
ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တဲ့ေျမ ၊ ကြ်န္ေတာ္ဂုဏ္ယူတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာဘ၀ ၊ ကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏုိးတဲ့လုပ္ငန္းခြင္

Site Visit လာတုိင္း အားက်ခဲ့ရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး ၊ ငါတစ္ေန႔ ဒီလိုျဖစ္ရမယ္လို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ရူးခဲ့ဖူးေပမယ့္ ခုမ်ားေတာ့လည္း

မင္းလည္းေတာသား ငါလည္းေတာသား ငါ့ရာထူးတိုးဖို႔အတြက္ေတာ့ ငါ့မိဘကုိ ႏြားမေရာင္းခုိင္းဘူး မင္းကိုငါတာ၀န္ယူတယ္ ၊ ေအး ေငြေပးဖို႔ဆုိရင္ေတာ့ ငါမလိုက္ဘူူး မင္းဘာသာမင္းသြား

ငါဂ်ာမဏီမွာ ေက်ာင္းတက္လာတာပါကြ ၊ ဒီမွာ မင္းဒီစာကုိ ယူသြား ျပီးေတာ့ ဂ်ာမန္ဘာသာ ျပန္ခုိင္းကြာ ျပီးမွ ငါလက္မွတ္္ထိုးမယ္ သြားသြားျမန္ျမန္သြား

ျမန္မာျပည္နဲ႔ ႏုိင္ငံျခားဆိုတာ ေညာင္ခါးရွည္နဲ႔ ရန္ကုန္လုိကြာမွာေပါ့ကြာ ၊ မင္းေကာင္မေလးက ျပန္မလာေတာ့ ဘူးဆို ၊ ငါ့သေဘာကေတာ့ မင္းကို ဒီမွာပဲ လုပ္ေစခ်င္တာပဲ ၊ ငါလည္းမင္းလိုဘ၀မ်ိဳးကစခဲ့ရတာပဲ

ခြင့္မေတာင္းပဲ တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာမိတာ ၊ ခုခ်ိန္္ထိ တခါဖူးမွ် မဆက္သြယ္မိတာ ၊ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ စိတ္ဆိုးေနမယ္ဆိုရင္လည္း

ေပ်ာ္ရာမွာ ေနခြင့္မရတဲ့ အညတရတစ္ေကာင္ကို နားလည္ခြင့္လြတ္ေပးပါ ၊၊ ဘ၀တူခ်င္းေပးမယ့္ ျဖတ္သန္းရတဲ့ ေခတ္မတူတဲ့အတြက္ အသင္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း အကြ်န္ မလွမ္းႏုိင္တာေလးတစ္ခုေတာ့ ခြင့္လြတ္ပါဗ်ာ




နားလည္ပါ

ဟင့္အင္း တခါမွ မျငင္းခဲ့ဘူးေနာ ..........
ႏုိးနုိးႏုိး တခါဘူးမွလည္း မုန္းတယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါဘူး ......... ဒါေပမယ့္ မဆံုနုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြကိုသိသိၾကီးနဲ႔ ဘာလို႔ မ်ား နီးစပ္ခ်င္ရတာလဲ ၊၊

ဆံုခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္က လမ္းခြဲလို႔ ၀မ္းနည္းရမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ စာရင္
မေၾကကြဲတာမေကာင္းဘူးလား
ေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္းခရီးမွာ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ျဖစ္မွာထက္
ခပ္ေ၀းေ၀းက သစ္ပင္အိုေလးက ေအးရိပ္ကိုေပးတယ္လို႔မ်ား မေျဖသိမ့္နုိ္င္ဘူးလား ၊၊

ဘာလုပ္မွာလဲ
တစ္ညတာ လက္တြဲျပီး တစ္ဘ၀တာခြဲေနရမယ့္အေရး
ခပ္ေ၀းေ၀းက လြမ္းရတာခံသာပါအံုးမယ္ ၊၊

မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး ကုိယ္မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး
သိသိၾကီးနဲ႔ ရုန္းဖယ္ခဲ့တာ မခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူး မုန္းလို႔ မဟုတ္ဘူး
မခ်စ္သင့္လို႔ ၊ မလြမ္းသင့္လို႔ ၊ သိကာရိွရွိ လမ္းခြဲခ်င္လို႔ရယ္ပါ ၊၊

တခါတေလ နာက်င္ေနမလား
တခါတေလ ေၾကကြဲေနမလား
ေတြးဖူးပါတယ္ ေတြးဖူးပါတယ္
ေနာင္ အခါခါ နာက်င္မွာထက္
ဒီတခါနာက်င္တာက သက္သာမွာပါေလရယ္လို႔
ေျဖသိမ့္ေတြးရင္း မၾကင္နာခက္ခက္ရယ္နဲ႔ ရင္နာလ်က္နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့တယ္
တကယ္ေတြးခဲ့တာ မင္းအတြက္ရယ္ပဲ ၊၊

ေရႊလက္တြဲျပီး ႏႊဲခြင့္မရဘူး၇ယ္လို႔ မေက်ကြဲပါနဲ႔ေလ
ကုိယ္တြဲဖုိ႔ လက္ မင္းအတြက္ မျမတ္ဘူးထင္လို႔
ရင္နာလ်က္က ကမ္းလက္မဆင့္ခဲ့တာပါ
ဒါကိုသာ ျမင္တက္ရင္ ၊ အခါခါသာ ေက်းဇူးတင္ေနရမွာပါ ၊၊

ဒီဘ၀ဆံုခြင့္မရလည္း ေနာင္ဘ၀ေတြသာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းအတြက္ ကမ္းလင့္ၾကိဳဆဲ ၊၊



ဓါတ္ပံုေလးေတြကုိ ဒီေနရာေလးကယူထားပါတယ္

We R the Great !


Wednesday, 22 July 2009

အေျဖမတူျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ


ကြ်န္ေတာ္ ဒီပိုစ့္ေလးကို မီမီအတြက္ရယ္ ေနာက္ စာဖတ္ျပီး ခံစားေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္ ရဲ့ ဆိုလိုရင္းေလးလည္း မေပ်ာက္ေစခ်င္ တာ ရယ္ ေၾကာင့္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္ မီမီဟာ တံလ်ပ္ကိုေရထင္ ေရႊသမင္ အလိုက္မွားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကုိ ပထမဆံုး အသိေပးပါရေစ ၊၊ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ပညာတက္မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ ၊၊ သာမာန္ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ ထက္ ပိုေတာ္ ပါတယ္ ၊၊ ဘာလို႔ ဒီလို ဆိုရ သလဲ ဆိုေတာ့ အေၾကာင္း ရင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ပိုစ့္ မွာလည္း ေရးခဲ့ ပါတယ္ ၊၊ မီမီဟာ ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ၊၊

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ခင္တုန္းကမီမီ

မီမီ ၁၀ တန္းေလာက္မွာ မီမီတို႔ မိသားစု အသုိက္အျမံဳေလး ရွင္ကြဲကြဲခဲ့ရပါတယ္ ၊၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာဆို ႏွိမ့္ခ်မွုေအာက္မွာ မီမီဟာ ဒူးမေထာက္ အရံုွးမေပးပဲ အေမနဲ႔ လူမမယ္ ေမာင္ငယ္ တို႔ကို ဦးေဆာင္ျပီး ဘ၀ကုိ မားမားမတ္မတ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ေနစရာ အတြက္ေတာင္ အတည္တက်အဆင္မေျပတဲ့ဘ၀မွာ မီမီ ရဲ့ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွု ၊ ေနာက္ကံတရားက မ်က္ႏွာသာေပးေလေတာ့ ၁၀ တန္းကေလးေတြကို စာျပတဲ့ အလုပ္က အဆင္ေျပလို႔ သာမန္ေနလို႔ရတဲ့ တန္ဖိုးနည္းတုိက္ခန္းေလး တစ္ခုေတာင္ ပုိင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ မီမီ အားတက္ခဲ့ပါတယ္၊၊ ရန္ကုန္ေျမမွာ ေက်ာခ်စရာ တစ္ေနရာရရင္ စားစရာ ပူဖို႔မလို ရွာလို႔ရျပီမို႔ ပုိျပီးၾကိဳးစား ရုန္းကန္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ လမ္းခုလတ္က စပြန္ဆာေတြ ၊ ေအာ္ဖာေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရွုျပိး ကုိယ္လမ္းကို ကုိယ္ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ဒီလိုနဲ႔ စက္မွုတကသုိလ္ကေန ျမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ ဆိုတဲ့ သာမန္လူေတြ မရႏုိင္တဲ့ အေတာင္၂၀ ၀တ္ မင္းေယာက်ၤားေတြ ေတာင္ မလြယ္ကူတဲ့ ဘြဲ႔တစ္ခုကို အေမတစ္ခုလပ္ ၊ လူမမယ္ ေမာင္ ငယ္ တို႔အတြက္ ရုန္းကန္ ရွာေဖြရင္း ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ရခဲ့ပါတယ္ ၊၊

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔တဲ့မီမီ

တုိက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တစ္ေန႔တည္း အလုပ္၀င္တဲ့ ၀န္ထမ္းအသစ္ကလည္း ေက်ာင္းကပဲ ဆိုတဲ့ စကား ၾကားတာနဲ႔တင္ စိတ္ထဲမွာ အလိုလို ရင္းႏွိးသြားမိတာ ေက်ာင္းၾကီးရဲ့ ေက်းဇူးတရားပါပဲ ၊၊ တခါဘူးမွ အျပင္မွာ မျမင္ဘူးေပမယ့္ တယ္လီဖုန္းေျပာရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လို႔ေပါ့ ၊၊ မွတ္မွတ္၇၇ ကြ်န္ေတာ့္ တို႔ MD ဦးေနစိုးေအာင္ Site Visit လာတဲ့ေန႔မွာမွ ေတြ႔ဖူးၾကပါတယ္ ၊၊ ဒါေပမယ့္ ပုိျပီး ရင္းႏွီးဖုိ႔အေၾကာင္းဖန္လာတာက ကြ်န္ေတာ္ ရံုးခ်ဳပ္ကို ျပန္၀င္ရတာနဲ႔ အတူတူ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရပါတယ္ ၊၊ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ မိိန္မဆိုတာ အလုပ္ လုပ္ၾကည့္ရင္းသိလာ ပါတယ္ ၊၊ အင္မတန္မွ သင္ယူလိုစိတ္မ်ားသလို မခိုမကပ္လည္း အလုပ္ၾကိဳးစား ႏုိင္ပါ တယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ကုိေတာင္ မွ တခါတခါ ျပိဳင္ဖုိက္ခ်င္ေသးရဲ့ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာ္ေတာ္ ကို အတြဲညီခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ကုမၼဏီအတြက္လည္း အလုပ္ေတြ အတူတြဲျပီး ေတာ္ေတာ္ကို လုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက တျပိဳင္နက္ ထဲ MSc မဟာဘြဲ႔တက္ေနသလို ၊ ခေလးေတြကိုလည္း တဖက္က စာသင္ေနပါေသးတယ္ ၊၊ သူက ကြ်န္ေတာ့္ ထက္ လခနည္းတာကိုလည္း နည္းနည္းမွ မခံႏုိင္တဲ့အတြက္ အလုပ္ကိုလည္းအင္မတန္မွ ၾကိဳးစားပါတယ္ ၊၊ ဒါဟာ မနာလိုတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ၊၊ Civil Department က Director ဆိုကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အင္မတန္မွ သေဘာက်ျပီး အလုပ္ျပီးတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့ မီမီ ေပါ့ ၊၊

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ့ ရည္းစားန႔ဲ တရား၀င္ လမ္းခြဲလိုက္ပါျပီ ၊၊လူေတြကေတာ့ မသိဘူးေပါ့ ၊၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အေရး ေပၚလာတဲ့အခါ အခုမွ ပဲ နႏၵကုိ လမ္းခြဲသလို ေျပာခဲ့ၾကတာေပါ့ ၊၊ အမွန္ေတာ့ အရင္လမ္းခြဲတာပါ ၊၊ အေ ေၾကာင္းကလည္းရွင္းပါတယ္ ၊၊ နႏၵက လန္ဒန္ကို ေခၚမယ္ ၊၊ ဒါေပမယ့္မီမီကမလိုက္နုိင္ဘူး ၊၊လိုအပ္တဲ့သင္တန္း ေတြ တက္ခုိင္းတယ္ ၊၊ အဂၤလိပ္စာေပါ့ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ Civil Engineer အတြက္ ဘာသာစကားေကာင္းဖို႔ထက္ AutoCad တက္ဖို႔က ပုိအေရးၾကီးပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တိုိင္လည္း E ေကာင္းဖို႔ထက္ လိုအပ္တဲ့ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြသာ တက္ေနမိပါတယ္ ၊၊ ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အျမင္ေပါ့ ၊၊ အဲဒီမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး ၊၊ ဟုတ္ပါတယ္ မီမီ သြားရင္ ဘယ္သူ က ဒီသားအမိကို တာ၀န္ယူမလဲ၊၊ နႏၵက မီမီတစ္ေယာက္ကုိသာ တာ၀န္ယူနုိင္မွာေပါ့ ၊၊ ဒီအတြက္နဲ႔ပဲ ညိွုနွုိင္းလို႔မရတဲ့ အဆံုး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေညာင္ညိဳပင္စခန္းမွာ ေနမညိဳခင္လမ္းခြဲလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္ ၊၊

ေနာက္ကုမၼဏီက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္တစ္ေယာက္က ၾကိဳးစားပါေသးတယ္၊၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ မွာ မီမီ တကယ္ကို လူေတြကိုစိတ္နာေနပါျပီ ၊၊ သူ႔မွာ အခ်စ္ဆိုတာ တကယ္ကို မရွိေတာ့ပါဘူး ၊၊ သူဆီက စကား ေတြကုိ ကြ်န္ ေတာ္ အကုန္ျပန္ၾကားေန၇တဲ့အတြက္ သူ႔အေၾကာင္းေတြကို ပုိသိေနပါတယ္ ၊၊ သူ နႏၵကုိ တကယ္ နွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ငယ္ခ်စ္ကုိး ၊၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘ၀က သူ႔ကို အလိုမလိုက္ဘူး ၊၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သူရဲ့ အတၱေတြ ၊ ေလာဘေတြ ၊ မနာလိုမွုေတြဟာ ပုိျပီးၾကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ခုနေျပာတဲ့ သူက GTI ဆင္းအစ္ကုိတစ္ေယာက္ပါ ၊၊ အသက္ကေတာ့ မတိမ္မယိမ္းေပါ့ ၊၊ ျပည့္စံုပါတယ္ ၊၊ မွီခုိနုိင္တဲ့လူတစ္ ေယာက္ပါ ၊၊ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတဲ့ မီမီဟာ ေတာ္တန္ရံု လူတစ္ေယာက္ကို အစားထုိးမွာ မဟုတ္ ေတာ့ပါဘူး ၊၊ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ ၊၊ ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ ၊၊ သူျငင္းလိုက္ပါတယ္၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မွတ္မွတ္ ရရတစ္္ရက္မွာ မီမီကေမးပါတယ္ ၊၊ အခ်စ္ဆုိတာဘာလဲ ကိုမင္းအိမ္တဲ့ေလ ၊၊ သူဘာခံစား ေနရတယ္ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ ကုိယ္ခ်င္းစာနုိင္ပါတယ္ ၊၊ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေကာင္းဆံုး ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္ ၊၊ သူရင္ဖြင့္လာသမွ်ကို ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံနား ေထာင္ေပး ခဲ႔ပါတယ္ ၊၊ မသိတဲ့သူေတြ ဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတာင္ သမုတ္ၾကေသးရဲ့ ၊၊ လူေတြကုိ မုန္းတီးေနတဲ့မီမီ နဲ႔ မဟုတ္တာကုိ ပံုၾကီးခ်ဲ႕တက္သူေတြကို အရြဲ႔တုိက္ခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ဟာသ တစ္ပုဒ္ ပါပဲ ၊၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ရည္းစားလည္း ႏုိင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနဆဲကာလေတြေပါ့ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မွာ သူတို႔ေျပာသလို ေဖာက္ျပန္ဖို႔ စိတ္ေတာင္ မကူးမိၾကပါဘူး ၊၊ တစ္ေယာက္ ေသာက တစ္ေယာက္ နားေထာင္ေျဖရွင္း ေပးၾကရံုမွ အပ ဘာမွမျဖစ္ၾကတာ ကုိယ္ေတြ ဘာသာ အသိဆံုးပါ ၊၊

တျဖည္းျဖည္းက်ပ္တည္းလာတဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံနဲ႔အတူ အားလံုးက ႏုိင္ငံျခားသြားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ မီမီအတြက္ လည္း စိတ္ကူးတစ္ခုေပၚလာျပီး အဲဒီစိတ္ကူးကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚျဖစ္ေစဖို႔ မီမီရဲ့ ဘ၀ဇာတ္ခံုေပၚကုိ အလိုလို ေရာက္လာခဲ့တာကေတာ့ ဦးမုိးျမင့္ယံ ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ကုမၼဏီ ဒါရုိက္တာ လူပ်ိဳၾကီးပါပဲ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တီးတုိးေ၀ဖန္စရာ ၊ တုိင္ပင္စရာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုအျဖစ္ ဦးမုိးျမင့္ယံက ၀င္ေရာက္ လာခဲ့ပါတယ္ ၊၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အမူအရာေတြ ပ်က္လာတဲ့ သူေဌး အတြက္ အျခားလုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေတြကပါ သတိျပဳမိလာပါေတာ့တယ္ ၊၊ အစြယ္လိုသူ မိဖုရား ၊ အသြား ေစခုိင္းသူ မင္းဧကရာစ္ ၊ ေျမွာက္ေပးသူ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေတာ့ ဖံုးဖံုးဖိဖိ ေနထုိင္ခဲ့ရပါတယ္ ၊၊ တကယ္ ကို ညီမွ်တဲ့ ကစားပြဲပဲ ၊၊ ဒီပြဲမွာ ေလာင္းေၾကးထပ္တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္ ၊၊ မီမီလိုအပ္တာက ေငြေၾကးနဲ႔ ဂုဏ္သိကာ ၊ ဦးမုိးျမင့္ယံလုိအပ္တာ က မီမီ ရဲ့ ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ ငယ္ရြယ္ႏုပိ်ဳမွု ၊၊ မီမီေျပာတဲ့ အလဲအထပ္ ပါ ၊၊ ညီမွ်ပါတယ္ေနာ္ ၊၊ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဘက္က လိပ္ျပာလံုတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ မီမီကို လိုအပ္သလို အၾကံဥာဏ္ေပး ခဲ့ပါတယ္ ၊၊

ကြ်န္ေတာ္ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့တဲ့ မီမီ

အဲဒီကာလမွာ ပဲ မေရွးမေႏွာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္ေျပာင္းျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ မဆံုျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး ၊၊ သတင္းေတြေတာ့ ၾကားေနရပါတယ္ ၊၊ မီမီဘက္က ၾကားရတဲ့ သတင္းရယ္ ၊၊ တဖက္က က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ဖက္ကၾကားရတဲ့ သတင္းရယ္ေပါ့ ၊၊ မၾကာပါဘူး မီမီလည္း စင္ကာပူကုိ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္ ဆိုတာ ပဲ ၾကားလိုက္ရပါတယ္ ၊၊ ေနာက္ သူ ဦးမုိးျမင့္ယံနဲ႔ တရား၀င္ လက္ထပ္ လိုက္တယ္ ၾကားပါတယ္ ၊၊ သူေက်ာင္းျပီး သြားျပီ လို႔သိရပါတယ္ ၊၊ ေနာက္ ဦးမုိးျမင့္ယံလည္း သူရွိတဲ့ စင္ကာပူမွာပဲ ကုမၼဏီ အလုပ္ကို ဆက္လုပ္တယ္ ၾကားရပါတယ္ ၊၊ သူလည္း တစ္ဘ၀လံုး ရုန္းကန္ခဲ့ရေပမယ့္ ခုေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ ေျပာရမွာေပါ့ေလ ၊၊ ခုခ်ိန္ ထိေပါ့ ၊၊ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ လူခ်င္းေတြ႔ၾကရင္ေတာ့ သူ႔ွရင္တြင္းက စကားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကားခြင့္ရအံုးမွာပါ၊၊

ကြ်န္ေတာ္မီမီနဲ႔ပါတ္သပ္ျပီးေပးခ်င္တဲ့ မွတ္ခ်က္ကေတာ့

မီမီဟာ သနားစရာ မိန္းမတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး

တကယ္လို႔ အတုယူမယ္ဆိုရင္ နမူနာယူေလာက္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ ၊၊ ဒါကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဘက္ကေပါ့ လိုက္ေျပာရတာေပါ့ေလ ၊၊

ေနာက္ မီမီဟာေငြေနာက္ကို လိုက္သြားတဲ့ မိန္းမ မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ ေငြတစ္ခုတည္းသာ ၾကည့္ရင္ မီမီ အိမ္ေထာင္က် ျပီး ခ်မ္းသာေနတာ ၾကာေပါ့ ၊၊

သူ႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုအတြက္ အမွန္ကန္ဆံုး လုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေနာင္တလည္း ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ၊၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီ အေျဖထက္မွန္ကန္တာ ဘာ မွ မရွိေတာ့ပါဘူး ၊၊ အေျဖတစ္ခုဟာ အခ်ိန္တစ္ခုနဲ႔လည္း တုိက္ရုိက္ သက္ဆုိင္ ပါတယ္ ၊၊

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းတာေလးတစ္ခုပဲ ၊ ဘာလဲဆိုေတာ့

သူ႔လို တကယ္ေတာ္တဲ့ ၊ ၾကိဳးစားအားထုတ္တဲ့ ၊ မိသားစုအေပၚ အရမ္းေကာင္းတဲ့ မိန္မတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ဘ၀လံုး ၊ ရုန္းကန္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူရလာတဲ့ ရလဒ္က ျပည့္စံုျခင္းျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၊ သူ႔မွာ ႏွလံုး သား ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး ၊၊ သူလည္း၇ီေနေပမယ့္ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ၊၊ သူကုိယ္တိုင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုေျပာျပီး ေရြးခ်ယ္သြားတဲ့ လမ္းခရီး ၊ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔အတြက္ မတရားတဲ့ ကံတ၇ား ကုိပဲ အျပစ္ျမင္မိတယ္ ၊၊ ဒါေလးပါပဲ ၊၊ တကယ္ကို ဒါေလးပါပဲ ၊၊ တကယ္လို႔သာ ဆုေတာင္းေပးလို႔ ရရင္ ေနာင္ ဘ၀ေတြ မွာ ဒီလိုဘ၀မ်ိဳး မၾကံဳေတြ႔ပါေစနဲ႔ေတာ့ ၊ ႏွလံုးသားပါတဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ ဘ၀တစ္ခ ုကိုသာ တည္ေဆာက္နုိင္ပါေစလို႔ ဆု ေတာင္းေပးေနမိမွာပါ ၊၊

ဆႏၵ နဲ႔ ဘ၀တစ္ထပ္တည္းက်ၾကပါေစ ၊၊

မင္းအိမ္ျဖဴ

Tuesday, 21 July 2009

ႏွစ္သိမ့္ဆုပဲ ထုိက္တန္သူ


သနားသျဖင့္ေတြးျပီး

အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္မေပးလုိက္ပါနဲ႔ေတာ့ မခံယူလိုပါျပီ ၊၊

ႏွစ္သိမ့္ဆုဆိုတာကို ဘ၀မွာ အမုန္းဆံုး

ဘယ္ပြဲပဲ ျပိဳင္ျပိဳင္ ေနာ္မေနးရွင္းေတာ့ ၀င္ရဲ့

တစ္ၾကိဳေပးျပီး လြဲခံထိတာလည္းကုိယ္ပါပဲ ၊၊

မက်ည္းတန္ သူက ေျပာတယ္

ႏွစ္သိမ့္ဆုဟာ ႏွစ္သိမ့္ဆုပါပဲတဲ့ ၊၊

ဟင့္အင္း ဒီေနရာမွာတင္ လဲေသပါရေစ

နွစ္သိမ့္ဆုေတာ့မေပးလိုက္ပါနဲ႔ ၊၊

ေတာ္ပါျပီဗ်ာ

ဒီဆုေတြ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာမ်ားလွျပီ ၊၊

သနားသျဖင့္ေပးလာတဲ့ ဆုလဒ္

ဒီတစ္သက္ေတာ့ လက္မခံပါရေစနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ၊၊

ထပ္ျပီးလက္မခံပါရေစနဲ႔ေတာ့ ၊၊

ႏွစ္သိမ့္ဆုေတြ ၊ ႏွစ္သိမ့္အျပံဳးေတြကို မုန္းတီးလွပါျပီ ၊၊



ကဗ်ာလိုလိုစာေလးတစ္ပုဒ္ပါ ၊ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ ပန္း၀င္ဖို႔ တစ္ေပးခံရပါလ်က္ ဒီေန႔ထိဘယ္ပြဲမွာမွ မႏုိင္ခဲ့ ဘူးတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ေလးကုိ သနားသလိုခံစားမိလို႔ပါ ၊၊ မေသခင္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တခါေလာက္ေတာ့ ႏုိ္င္ဖူးခ်င္မိရဲ့