Sunday, 27 December 2009

ျမန္မာျပည္မွာ ေနေစခ်င္ပါသည္

ညီမေလးႏွင္းမာ တစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ လာတာ မ်က္ႏွာ သိ္ပ္မေကာင္းပါ ။ အေဖတို႔အေမတို႔ကို ကန္ေတာ့ ရင္းလာႏွဳတ္ဆက္ တာလို႕ေျပာပါသည္။ ညီမေလး ဘယ္ကို မ်ားခရီး ဆန္႔ အုန္းမလို႔ပါလိမ္႔ ။ ဒီလို ကန္ေတာ့ရင္း ႏွဳတ္ဆက္တာ ဒီတစ္ခါ တတိယ အၾကိမ္ ျဖစ္သလို ေနာက္ဆံုး အၾကိမ္လည္း ျဖစ္ႏဳိင္ပါသည္။
မွတ္မိပါေသးသည္။ လြန္ခဲ.ေသာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ညီမေလး အသက္ (၁၅) ႏွစ္ျပည့္ ျပီးသည့္ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာတြင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းရိွေပမယ့္ ျပိးျပည္စံုေသာ သင္ၾကားမွု မျဖစ္ႏဳိင္ဟု ညီမေလးက ယူဆခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္တန္း ပညာကိုျမိဳ႕ေက်ာင္းသို. သြားေရာက္သင္ၾကားခ်င္သည္ ဟုဆိုေတာ့သည္။ မိန္းခေလးက ျဖစ္ျပန္၊ ျမိဳ.မွာလည္း အဆက္အခံ ကလည္း မရွိျပန္ေတာ့ စိတ္မခ်လို႔ တားျမစ္ ၾကသည္ ။ တကယ္ ဘ၀ကို တိုးတက္ခ်င္ပါသည ္ဆိုသည္႔မိ္န္းခေလး ။ တားမရသည့္အဆံုးခြင့္ ျပဳခဲ့ ရပါသည္။
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ (၉) တန္းေအာင္ျပီးသည္ ႏွင့္ မိဘအလုပ္ ၀င္၍ စီးပြားေရးဘက္ ကူးခဲ့ရ၍ ပညာေရး မွာေ၀း ခဲ့ရသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ညီမေလး ကိုေတာ့ ျမင့္ျမင့္မားမား ပညာတက္မၾကီး ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့သည္။ ညီမေလးေတာ္ ပါသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ကိုဂုဏ္ထူး ေတြျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ရြာေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့ေသာ ညီမေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကေတာ့ ေအာင္ရုံေတာ့ေအာင္ ၾကပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ညီမေလး အယူအဆ မမွားပါဟု ေထာက္ခ ံမိေပမယ့္ ထုတ္ေတာ့ မေျပာမိပါ။ တကယ္လို.ညီမေလး ျမိဳ႕ေက်ာင္း သြားမတက္ ရင္ေရာ ထူးခ်ႊန္စြာ ေအာင္ပါ့ မလားဟု ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေတာ့ စဥ္းစားမိခဲ့ပါသည္။
ဒီလိုနဲ႕ ညီမေလး ရြာကိုမျပန္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါ။ ျပန္ရင္လည္း အလည္အပတ္ ေလာက္သာ လာတက္ ပါ ေတာ့ သည္။ ဘ၀တိုးတက္ဖို. က်ြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲက ထြက္ခြာ သြားတဲ့ ညီမေလးကို လြမ္းမိပါသည္။ ညီမေလး လိမ္မာ ပါသည္ ။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ခေလးေတြ ကို (Guide ) ဟုေခၚေသာ စာျပဆရာမေလး လုပ္ရင္း သင္တန္းေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု တက္သည္။ စက္မွဳတကၠသိုလ္ တက္၍ အင္ဂ်င္နီယာမၾကီး လုပ္မည္ ဟု ေျပာ ပါသည္။ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ေသာ ဘာသာ စကား ေတြေျပာတက္တဲ့ ညီမေလးကို ေလးေလးစားစား ခ်ီးက်ဳး မိပါသည္ ။
ညီမေလးကံဆိုးပါသည္။ ေခတ္ကာလအေျခအေနအရ ေက်ာင္းပိတ္ကာလ ႏွင့္ၾကံဳေတာ့ တကၠသိုလ္ မတက္ခင္ (၄)ႏွစ္ေလာက္ နားေန ရပါသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ညီမေလး အလကား မေနခဲ့ပါ။တဖက္က စာသင္ရင္း သင္တန္း ေတြ တက္၍ တက္လမ္းရွာေဖြခဲ့ပါသည္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ ေဒသျမိဳ႕ ကေလးမွ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကီးသို႔ ေျပာင္းေရႊ.အေျခခ်ပါသည္။ ဤအၾကိမ္သည္ ဒုတိယ အၾကိမ္ေျမာက္ ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ရြာမွာ ျပန္ေနပါလား ညီမေလးရယ္ လို႔ ဘာရယ္ မဟုတ္ေျပာမိေတာ့ ညီမေလးက ရယ္ပါသည္။ ဟုတ္တာ ပဲေလ သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြ တို႕ရြာမွာမွ လုပ္လို႕ မရတာပဲလို႔ ေျဖရင္း လြမ္းရပါသည္။ ဒီလိုနဲ. တကၠသိုလ္ ျပီးလို႔ ဘြဲ.ရျပိး အင္ဂ်င္နီယာမၾကီး အျဖစ ္အလုပ္ရပါသည္ ။ ဒီအလုပ္ေလးရဖုိ႔ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ အရင္းအႏွီး အတြက္ေတာ့ ညီမေလးက ညိဳးငယ္စြာ ေတာင္းပန္ပါသည္ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ့္ ညီမေလး ဘ၀အေျခက်ျပီ လို႔ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ပီတ ိျဖစ္ရပါသည္။ ညီမေလးရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပ ေပမယ့္ အသိဥာဏ္ နည္းတဲ့ ဗဟုသုတ မရွိတဲ့ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ပါ ။ သူရတဲ့လခနဲ. မေလာက္ငွ တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရင္ က်ြန္ေတာ္က မပူပါနဲ. ညီမေလးရယ္ အစ္ကိုပို႔ မွာေပါ့ လို႔ ေျပာေတာ့ ငိုရွာပါတယ္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလး သည္းသည္း ထန္ထန္ ကုိ ငုိပါတယ္ ၊၊ ဘာကိုမေက် နပ္ လို႔ ငိုမွန္း မသိေပမယ့္ ညီမေလးကုို ေဖ်ာင္းဖ်နား ခ်ရပါတယ္။ ေရာင့္ရဲပါလို.လည္း တရားခ်မိ ပါတယ္။ အခုလို ဌာန ၾကီးတစ္ခုမွာ ၊ စီမံကိန္းၾကီး တစ္ခုမွာ တရား၀င္အလုပ္ ရေနတာပဲ အစ္ကိုတို.က ဂုဏ္ယူ ၀မ္း ေျမာက္ ပါျပီ၊ ဘာမွမလိုပါဘူး ၊ အေမတို.ဆိုရင္ သူတို.သမီး ပညာတက္မၾကီး အတြက္ ၾကြားရတာ အေမာပဲ လို.ဆိုေတာ့ ညီမေလး ထပ္ငိုပါသည္။ ရွုိက္ၾကီးတငင္ ၀မ္း နည္းစြာ ငိုပါသည္ ၊၊ က်ြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလးကုိ မငိုေစခ်င္ပါ ၊၊
ညီမေလးေျပာတဲ့ အသံုးအႏွုန္းေတြ ဘာသာ စကားေတြ ပိုျပီးျမင့္ လာတာ သိေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္ နားမလည္ပါ။ ညီမေလးလိုလည္း မစဥ္းစား တက္ပါ။ ပၼစည္းတစ္ခု ကို ၁၀၀ ၀ယ္ျပီး ၁၁၀ ေရာင္းရင္ ၁၀ ျမတ္တာေတာ့ သိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ညီမေလး ေျပာတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ၊ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ဆိုတာေတာ့ နားမလည္ပါ ။ ညီမွ်မွဳေတြ မညီမွ်မွဳေတြ ၊ မတရားမွဳေတြ တရားမွဳေတြ ဆုိတာေတြလည္း ညီမေလးေျပာျပ ေပမယ့္ အသိဥာဏ္နည္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ရိုး အမွန္ပါ ၊၊
ဒီလိုနဲ. ညီမေလး ယခု တတိယအၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ျပန္ပါသည္။ ပထမအ ၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ စဥ္က မိုင္ ၂၀ ေက်ာ္ ေ၀းတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို.နားက ျမိဳ႕ကေလး။ ဒုတိယ အၾကိမ္ ႏွဳတ္ဆက္ေတာ့ မိုင္ ၂၀၀ ေက်ာ္ ေ၀းတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ.။ ညီမေလး ဒီတစ္ခါ ႏွဳတ္ဆက္တာ တတိယအ ၾကိမ္ပါ။ မိုင္ ၂၀၀၀ နီးပါး ေ၀းမယ္. ေနရာတစ္ခု ဆီသို. ၊၊ ၁၅ ႏွစ္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္ မဟုတ္တဲ့ ၂၇-၂၈ အရြယ္ ပညာေတြ အေတြ.အၾကဳံေတြ ျပည္.၀ ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီမို႕ အထူးေတာ့ စိ္တ္မပူ မိေတာ့ပါ။ လူဆိုတာ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ.ေနထိုင္ရတာ ပါပဲေလလို. ေျဖေတြး ရပါတယ္။ သမီးကို စိတ္မခ်တဲ့ အေဖ နဲ.အေမ ကို တရားနဲ. ေျဖဖို႔ပဲ ႏွစ္သိမ ့္ရပါတယ္။ ဘာကို စိတ္တို မွန္းမသိဘဲ ေတာက္ ေခါက္ျပီး အံၾကိတ္ေနတဲ့ အေဖ့ကို လည္း ေဖ်ာင္းဖ် ရပါတယ္ ။ အေဖ့ ကိုလည္း အံၾကိတ္ တက္ေခါက္ စိတ္ေသာက မေစခ်င္ပါ ၊၊ တစ္ေျမတစ္ပါးဆီ သြားေတာ့မယ့္ သမီးအတြက္ ငိုေၾကြးေနတဲ့ အေမ့ကုိ လည္း သနားမိပါသည္ ၊၊
က်ြန္ေတာ္ကေတာ. ႏြားေျခရာ ခြက္ထဲက ဖားသူငယ္လို.ပဲ ေျပာ ေျပာ ဘာမွမသိ တဲ့မတြက္ ဘာမွ မခံစား ရတာ အမွန္ပါ။ ညီမေလးလို ပညာေတြ တက္ခဲ့ရင္ ညီမေလး လို စိတ္ဒုကၡေတြ ခံစားေနရ အုန္းမွာ အမွန္ပါ။ က်ြန္ေတာ့္ ညီမေလးကို ဒီထက္ပိုျပီး မသိေစခ်င္ မတက္ေစခ်င္ ေတာ့ပါ။ ပိုသိ ပိုတက္ရင္ က်ြန္ေတာ္တို႔ နဲ႔ပိုေ၀း သြားေတာ့ မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမေလးကို ျမန္မာျပည္မွာ ပဲ ေနေစခ်င္ပါသည္ ။ ။
မင္းအိမ္ျဖဴ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ဆုိတဲ့ စကားေလး ကုိ သံုးမိေပမယ့္ တခါတခါ ေရၾကည္ တစ္ေပါက္ ေသာက္ဖို႔ ခက္ေနတဲ့ အခါ ျမက္ႏုေတြ ေပါက္ေနရာေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ စားသံုးဖုိ႔ ခက္ခဲ့တဲ့အခါလည္း အေျခသင့္ရာ လြင့္ ၾကရတာပါပဲေလ ၊၊ ပညာေတြ တက္ျပီး မိေ၀းဖေ၀း သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနရရွာတဲ့ ညီမေလးေတြ ၊ သိသိၾကီး နဲ႔ အံၾကိတ္တက္ေခါက္ မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်ေနရတဲ့ အေဖေတြ ၊ အလြမ္းေတြ နဲ႔ အတူ ပန္းေရ ခ်မ္းဆီမီးေတြ ဘုရားမွာ လွဴရင္ သားသမီးေတြ ေဘးဘယာကင္းဖုိ႔ ဆုေတာင္းေနရတဲ့ အေမေတြ ဒီေသာက ေတြ ဒီ ေသာကေတြ အျမန္ဆံုး ပယ္ေပ်ာက္ပါေစ ၊၊
၀န္ခံခ်က္ ၊၊ ၊၊ ပိုစ့္အေဟာင္းေလးပါ ၊၊ ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားရသျဖင့္ ျပန္လည္ တင္ျပပါသည္ ၊၊ ဘ၀ေတြ ထာ၀ရ လွပပါေစ ၊၊ သူငယ္ခ်င္း ေတြရဲ့ ဂ်ီေတာ့ ကာစတန္ မက္ေဆ့မွာ အိမ္ကုိ လြမ္းလုိက္တာ လို႔ ေရးထားတာ ျမင္မိေလတုိင္း စိတ္ထဲမွာ နင့္နင့္သည္းသည္း ကုိ ခံစားရပါသည္ ၊၊ ေ၀ခ်င္သေလာက္ ေ၀းပါေစ ဆုိတဲ့ အျမင့္ပ်ံ လိုသူေတြအတြက္ မေထာင္းတာလွေပမယ့္ အေ၀းမပ်ံလို သူေတြ အတြက္ ေတာ့ မိဘနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ေဒသဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အစာ ေရစာ ေတြ ေပါမ်ားေနပါေစ ကႏၱာရပါပဲ ဗ်ာ ၊၊

Tuesday, 22 December 2009

သေျပညိဳ

သေျပညိဳ

သူ႔ ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ
ငါ့ ေခါင္းမွာတဲ့ သေျပညိဳ။

တို႔ေျပမွာ တို႔ေမ ကမ္းပါတဲ့
သေျပညိဳ ေရႊဘိုပန္းဟာက
လန္းလ်က္ပါကို။

ဘာမေလွ်ာ့ေလနဲ႔
လာေတာ့မကြဲ႕ ေရႊပဟိုရ္
ေလခ်ိဳက အေသြး။

လင္းၾကက္အေဆာ္
ကြင္းထက္မွာ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔
စည္ေတာ္ကို ရည္ေမွ်ာ္မွန္းကာပ
ေရာင္နီမွာ ေအာင္စည္ရြမ္းရေအာင္
သေျပညိဳ ေရႊဘိုပန္းရယ္နဲ႔
လွမ္းၾကစို႔ေလး။
မင္းသု၀ဏ္
အဂၤလန္ (၁၉၃၈) ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္

ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ ၊၊ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ၁၀ ႏွစ္တိတိ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔မွာ ေရးသားစပ္ကံုးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ရယ္လို႔ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳ ေျပာလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္ ၊၊ ဆရာက ဌာန္ကရုိဏ္းက်က် ရြတ္ျပတဲ့အခါ မ်က္ရည္လည္း ၀ဲခဲ့မိပါတယ္ ၊၊ ျမန္မာျပည္ဖြားေတြဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနမွာပဲ ေရာက္ေနေပမယ့္ အမိျမန္မာ ျပည္ကုိ လြမ္းဆြတ္ေနၾကဆဲပါ ၊၊ တမ္းတေနၾကဆဲပါ ၊၊ အခါမသင့္လို႔ အခြင့္ရယ္ မသာေသးခ်ိန္မို႔ တုိင္းတစ္ေျမျခားမွာ လုပ္ကုိင္စားေနရေပမယ့္ သေျပညိဳ ေတြေ၀ေနတဲ႔ ျပည္ျမန္မာကုိ ေအာင္စည္ရြမ္း ဖို႔ ကမ္းလင့္ေမွ်ာ္ေနၾကဆဲပါ ၊၊





ဓါတ္ပံု ၊၊ ၊၊ စာေပေဟာေျပာပြဲ အမွတ္တယ ( ၂၀ ရက္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ တနဂၤေႏြေန႔ ေန႕လည္ )

Saturday, 12 December 2009

ဒီေန႔ စေနေန႔

ဒီေန႔ စေနေန႔ ၊၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ စေနေန႔ ေလာက္ အလုပ္လုပ္ရတာ ပ်င္းတာ မရွိပါဘူး ၊၊ ေန႔တစ္၀က္ ဆုိေပမယ့္ တစ္ေနကုန္သြား ေတာ့တာပါပဲ ၊၊ အျခားသူေတြ က တနလၤာေန႔ကုိ ေၾကာက္တယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ စေနေန႔ကုိ ေၾကာက္တယ္ ၊၊ တခါတေလမ်ား ည နက္သန္းေခါင္ျဖစ္သြားတက္တယ္ ၊၊ ထားလိုက္ပါေတာ့ ေလ ကုိယ့္ေဒါသနဲ႔ ကုိယ္ဆုိေတာ့လည္း လုပ္အုံးေပါ့ ၊၊ ဒီလိုနဲ႔ ဒီေန႔လည္း ထံုးစံအတုိင္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အလုပ္လာတာပါ ၊၊ ကုိယ့္အေပ်ာ္ကုိယ္ရွာမယ္ေပါ့ ဆံုးျဖတ္ျပီး ဖတ္ေနက် စာအုပ္ေလးပိတ္ ၊ မ်က္စိေလး မွိတ္ျပီး စဥ္းစားျပီး မွိန္းေနတုန္း ၀ူး၀ါး ၀ူး၀ါး အသံေတြ ၾကားလို႔ ေဘးဘီကုိ ေငးလိုက္ေတာ့ ကုလားႏွစ္ေယာက္ အခုမွ ေတြ႔တဲ့ သူေတြလို စကားေတြေျပာေနလိုက္တာ ရထားတစ္စီးလံုး သူတို႔ပဲ ရွိလား မွတ္ရတယ္ ၊၊ တစ္တြဲလံုး ေငးေနတာလည္း ဂရုမစိုက္ပါဘူး ၊၊ သူတို႔ ရြာမွာ အမီနာ လင္ေနာက္လိုက္သြားတဲ့ အေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပီး လြမ္းေနၾကတာလားမသိ ၊၊

မၾကာပါဘူး ၊၊ ေနာက္ထပ္ ၀ူး၀ါး၀ူး၀ါး အသံထပ္ထြက္လာပါတယ္ ၊၊ တစ္တြဲလံုးလည္း လိုက္ရွာတာေပါ့ ဘယ္ကပါလဲေပါ့ ၊၊ ဒီေန႔ ရထားေပၚကလူေတြက အၾကံတူေနတယ္ ထင္ပ ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲ စာအုပ္ေလးပိတ္ ထားတဲ့သူနဲ႔ ၊ သတင္းစာေလး ပိတ္ထားတဲ့သူနဲ႔ လိုက္ရွာၾကတာ တတိယ အသံရွင္ကုိ ၊၊ ေဟာ ေတြ႔ပါျပီ ၊၊ ကုိယ္ ေတာ္ေခ်ာက ခုနက ကုလားႏွစ္ေယာက္ေဘးကေန ဖုန္းထေျပာေနတာ၊၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္ကုိ ေအာ္ေနတာ ျပည္မက အမ်ိဳးေတြနဲ႔ အေၾကြးကိစ ေဆြးေႏြးေနပံုရပါတယ္ ၊၊ ဟဲဟဲ ပြဲကေတာ့ စည္လာပါတယ္ ၊၊ သူလည္း ကုိကုလားေတြကို ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ မေျပာႏုိင္ရွာပါဘူး ၊၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတုိ႔ဘာသာဘာ၀ တရုတ္ သီခ်င္းကုိ အက်ယ္ၾကီး ထဖြင့္ပါေတာ့တယ္ ၊၊ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္လို ကုလားႏွစ္ေယာက္က အျပိဳင္ေျပာ ေနသလို တရုတ္ကလည္း သီခ်င္းသံကုန္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိ အိပ္ခ်င္ေျပသြားပါတယ္ ၊၊

လာပါျပီေနာက္တစ္မ်ိဳး ၊၊ ရထားကေန ကားေပၚေရာက္ေတာ့ မိွန္းေနတုန္း ေနာက္နားဆီက " အင္....... ဟင့္........... ေမာင္.................. အြန္႔ ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ ................ အာ............. ကြားးးးးးးးးး အသံၾကီးကလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူး ၾကီးနဲ႔ ............. ဘာလဲ ............ ့kjlkjflfjlksfjlsfjriri vnkdslfjsdlfjdsf jfpefp သူေဌး ဆီကေန ညေနကားေတာင္းလာခဲ့ေနာ္ ေမာင္ လို႔ မနက္ျဖန္ သြားစရာ ရွိတယ္ေလ ကြာ......... ယယယယယယယယယယယယယယ " အိုးမုိင္ေဂါ့ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ရြာကအမ်ိဳး စာဥ ရယ္ေလ ၊၊ ခြ်ဲျပီး ပ်စ္ေနတာ အင္း စိတ္ကူးဖဲရိုက္ျပိး အသံကေတာ့ ၾကံက်ိတ္ဆံုက ထြက္လာသလို ဆိုေတာ့ ရုပ္ကုိ မွန္းျပီ ေပါ့ ၊၊ ဘယ္လိုေလးလဲေပါ့ ၊၊ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ကုိယ့္ဘာသာကုိ တစ္ေယာက္တည္း ဖဲရုိက္လာတာ ၊ ဟုိဖက္က သာေအး ကုိေတာင္ ဘယ္လို ပံုပါ လိမ့္ေပါ့ ၊၊ ေနာက္ဆံုး မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ အသာေလး ခလုတ္ေလးကုိ ႏွိပ္ ေခါင္းေလးကုိ ၄၅ ဒီဂရီ ေစာင္းျပီး ရူဳလိုက္ေတာ့ အားပါးပါး ............... ျမန္မာကားေတြ ၾကည့္ၾကတယ္ မဟုုတ္လား ဟီဟီ ဟုိမင္းသမီးေလးေလ ........... နာမည္ေတာ့ ေမ့ေနတယ္ ............ ဟုိတခါ မိုးဒီနဲ႔ေတာင္ ထက္လင္း ရင္လူးေဆး ေၾကာ္ျငာ ရုိုက္ဖူးတဲ့ မင္းသမီးေလးေလ ............ ဟီဟိ
ဘာရယ္မဟုတ္ အလုပ္ကုိ ညထိ လုပ္ရအံုးမယ့္ စေနေန႔ အမွတ္တယ ရံုးေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘာမွ မစခင္ တင္လိုက္တာပါ
မင္းအိမ္ျဖဴ