Sunday 31 January 2010

လတ္တေလာေလးမ်ား

အင္း အမွန္ေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကုိ မေရာက္တာ ၾကာေပါ့ ၊၊ ဘယ္လို ၀င္ရပါ့လို႔ ေသာ့ေလးေတာင္ ေမ့ေတာ့မလို႔ P(: အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနလို႔ပါ လို႔ေတာ့ မညည္းခ်င္တာအမွန္ ၊၊ လူတုိင္းမွာက ကုိယ့္အေရးေတြနဲ႔ ကို ၊၊ လူတိုင္း က အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ကလည္း သိပ္ညည္းလို႔ မေကာင္း တာေတာ့ ဘာသာနားလည္ပါတယ္ ၊၊ အမွန္တုိင္းေျပာရရင္ စာေတြလည္း လိုက္ဖက္ခ်င္သလို စာအသစ္ေတြလည္း ေရးတင္ခ်င္ပါတယ္ ၊၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနပါတယ္ ၊၊ သူတို႔အိမ္ေတြလည္း မေရာက္တာ ၾကာေပါ့ ၊၊ ကုိယ့္ကို ေမ့သြားမွာ လည္း စိုးပါတယ္ P(:
အခုလတ္တေလာ သတင္းေကာင္းေလး ၾကားရတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အမ်ိဳးသမီး PR ရသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေလး ၊၊ သူ႔အတြက္ ၀မ္းသာရသလို အျခား ေစာင့္ေနဆဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္လည္း ၀မ္း သာ ရပါတယ္ ၊၊ အခုခ်ိန္ထိ PR ေတြ ေပးေနေသးတယ္ ဆုိတာေလး သိရတာေပါ့ ၊၊ အင္း ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သတင္းမေကာင္းေလး ၊၊ အလုပ္လာရွာတဲ့ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း အလုပ္ေတာ့ ရပါရဲ့ တင္လိုက္တဲ့ Spass က ရီဂ်က္တက္တဲ့ ၊၊ အရည္အခ်င္းလား အင္း သူ႔ဘြဲ႔ က ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အျမင့္ဆံုး ပါပဲ ၊၊ လုပ္သက္လား ေက်ာင္းျပီးတာ ၾကာေပါ့ေလ ၊၊ အခ်ိဳ႕သူ႔ အတန္းေဖၚေတြဆုိ ေဒါက္တို ၾကီးေတြ ေတာင္ ျဖစ္ေနေပါ့ ၊၊
စိတ္ခ်မ္းသာစရာေလးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ေျဖရွင္းေနတဲ့ Lee Project ေလး ( လူမွဳ ဆက္ဆံေရး ဘာသာရပ္ တစ္ခုပါ အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ Mr Lee ေလ P: ) က ရလဒ္ေကာင္းေလးေတြ ျမင္ေနရေလရဲ့ ၊၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေကာင္းဖို႔သာမုိ႔ ကုိယ့္ဖက္က က်ိဳးစားဖို႔႔ပဲ ၊၊ စိတ္ညစ္စရာေလးကေတာ့ အခ်ိန္ မေလာက္ငွတာပဲ ၊၊ တကယ္ပါ ၊၊ ုအဟုတ္မေလာက္တာ ၊၊ ဘယ္လို ကုန္ေနမွန္းကုိ မသိတာ ၊၊ ဒီလဆုိ လစာ ဘယ္လုိ ၀င္ လာမွန္းကုိ မသိတာ ၊၊ အရင္ကဆုိ ေမွ်ာ္ေနၾက ၊၊ ဒီလဘယ္လို ကုန္မွန္းကုိ မသိ လိုက္တာ ၊၊
စိတ္မေကာင္းတာေလးက အိမ္ကုိ ေပးဖို႔ ၀ယ္ထားတဲ့ ပစည္းေတြ ေပးဖို႔ အဆင္မေျပတာ ၊၊ ေတာ္ရံုဆုိ လူၾကံဳ မေပးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အားၾကိဳးမာန္တက္ လူၾကံဳေကာင္းလို႔ ၀ယ္မိကာမွ အဆင္မေျပျဖစ္ရတယ္ ၊၊ အိမ္ကုိလည္း ဖုန္းက ဆက္ျပီးျပီမို႔ ေမွ်ာ္ေနမယ့္ အေမ့အတြက္ပဲ စိတ္မေကာင္း ၊၊ အင္း သူကမွာတာ မဟုတ္ေတာ့ ေတာ္ေသး ရဲ့ ၊၊ ကုိယ္ဘာသာ လူၾကံဳ ေကာင္းလို႔ ၀ယ္ေပးလိုက္တယ္ လို႔ ေျပာထားတာ ဆိုေတာ့ အင္း ဆုိျပီးပဲ .... ေက်နပ္ လိုက္ရပါတယ္ ၊၊ တက္ႏုိင္ဘူး ရယ္ ကုိယ္တုိင္ျပန္ျဖစ္ရင္ ျပန္ျဖစ္ မဟုတ္ေတာ့လည္း ေဒၚသန္းႏုေပါ့ေလ ၊၊ ေတာ္ပါျပီ ေနာက္မ်ားေတာ့ လူၾကံဳရယ္လို႔ ေမွ်ာ္ကိုးျပီး မ၀ယ္လိုေတာ့ျပီ ၊၊ မွတ္မွတ္ရရ ႏွစ္ခါလား ပို႔ဖူးတယ္ ၊၊ အိမ္ကလူေတြ အလုပ္ရွဳပ္လုိ႔ ေတာ္ရံုေတာ့လည္း မပို႔ပါဘူး ၊၊ သူတို႔ ဖုန္းဆက္လို႔ ဘာေပးလိုက္မလဲ ေမးတဲ့ အခါ မိ်ဳးသာ ေသခ်ာေမးျပီး ေပးတက္တာ ၊၊ ကုိယ္လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ၊၊ ျပန္တဲ့အခါ ေပးခ်င္သူ မွာခ်င္သူက မ်ားသားလား ၊၊ ကုိယ္တုိင္ကလည္း နည္းနည္းေလးမွ သူမ်ားအျငိဳ အျငင္ မခံခ်င္သမုိ႔ ခက္ေတာ့လည္း ခက္သား ကုိယ့္စိတ္ကုိယ့္စိတ္ ၊၊
စိတ္ခ်မ္းသာစရာေလးတစ္ခုက အခုတေလာ အသစ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါင္းရတာ အဆင္ေျပတယ္ ၊၊ ကုိယ့္အေပၚလည္း ေကာင္းၾကတယ္ ၊၊ စကားလံုးေတြကုိ ခံစားတက္တဲ့ အသံေတြကုိ ဖတ္တက္တဲ့ ကိုယ့္ အေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ္မို႔ပါ ၊၊ အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ အဆင္ေျပ ေနတာေလး တစ္ခုနဲ႔တင္ နည္းနည္း ေတာ့ သက္သာတာေပါ့ ၊၊ ကုိယ့္ျပသနာက အလုပ္ထဲမွာ မဟုတ္ ၊၊ ေတာ္ေသးသည္ မွတ္ရမည္ ၊၊
ငါ့မွာ အခ်ိန္မေလာက္ဘူး လို႔ ညည္းေတာ့ အလုပ္ထဲက မေလးရွား သူငယ္ခ်င္းက Who ask you to go and do ? who ask you ??? who ask you ??? တဲ့ ၊၊ အင္းကုိယ့္ ေဒါသနဲ႔ ကိုယ္ဆုိေတာ့လည္း ျငိမ္ေနေပါ့ ၊၊ မင္းကလည္းကြာ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ အားေပးပါလား ဆိုေတာ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးက အဲဒီလို အားေပးေနရင္ မင္း ပ်င္းသြားမွာေပါ့တဲ့ ၊၊ မင္းအခ်ိန္ပုိေတြ လိုခ်င္ရင္ မင္းရေနျပီပဲ ေနာက္တစ္ခုကို မင္းလိုခ်င္တာမဟုတ္ လား မင္း က်ိဳးစားပါ တဲ့ ၊၊ အင္း ဟုတ္ပ
စိတ္မေကာင္ထပ္ျဖစ္မိတာက အြန္လိုင္းေပၚက စကားအေျခအတင္ ေျပာပြဲေလး ၊၊ ရသမ်ိဳးစံု ခံစားေနရရဲ့ ၊၊
စိတ္တုိင္းမက်တာကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ေသးေသးေလး တင္ရင္ေတာင္ သည္းညည္း မခံတက္ေသးတဲ့ မရင္က်က္ ေသးတဲ့ စိတ္တစ္ခုပဲ ၊၊ ဒါေပမယ့္ေလ ဟိုးအရင္ နွစ္ေတြနဲ႔ စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ ရင့္က်က္ တည္ ျငိမ္ေနျပီေျပာရမယ္ ...........
ေလးစားျခင္းျဖင့္
ေမာင္မင္းအိမ္

Saturday 16 January 2010

မေ၀ခင္မွာ မေၾကြေစခ်င္ပါ


ကြ်န္ေတာ္တို႔စီမံကိန္းၾကီးလည္း အေခ်ာသပ္လုပ္ငန္းေတြ နဲ႔ ျပီးဆံုးကာနီးျပီမုိ႔ ဟုိး..အရင္ စီမံကိန္းလုပ္ငန္းၾကီး အားေကာင္း ေမာင္းသန္ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ရတဲ့ စီမံကိန္းလယ္ ကာလကာေလာက္ အလုပ္ေတြ သိပ္မရွဳပ္ ေတာ့ျပီ ၊၊ အနည္း ငယ္ ေအးေအးလူလူ ရွိလာျပီလို႔ ဆုိရေပမေပါ့ ၊၊ ဆုိက္လုပ္ငန္းေတြ ကလည္း ပါးပါးလ်လ် နဲ႔ လုိအပ္တဲ့ အေခ်ာ သပ္လုပ္ငန္းေတြသာ ရွိေတာ့ တာမုိ႔ လူအင္အားလည္ ေလ်ာ့ပါးသြားသလို စက္ၾကီးေတြ ၊ ကရိန္းေတြ ၊ ယႏၱယား ေတြ လည္း ေနာက္ထပ္စီမံကိန္း အသစ္တစ္ခုဆီကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားျပီမို႔ ဟာလာ ဟင္းလင္း ရွင္းရွင္း လင္းလင္းနဲ႔ စီမံကိန္းက လြမ္းေမာစရာေတာင္ေကာင္းေနေလရဲ့ ၊၊


စီမံကိန္း လယ္ကာလ ၊ ဆီတုန္းကေတာ့ ပြဲေတာ္အလား ပ်ားပန္းခတ္မွ် စည္ကားလုိ႔ေပါ့ ၊၊ မနက္အာရံုတက္လို႔ ေရာင္နီလာျပီ ဆိုသည္ႏွင့္ စက္သံ၊ကားသံ ၊ လူသံ ၊ေခၚသံ ၊ ေအာ္သံ ေတြနဲ႔ စည္စည္ညံခဲ့ေပါ့ေလ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ တုိ႔လည္း မနက္ ၇-နာရီ ထိုးတာနဲ႔ ဆုိက္ထဲေရာက္ေနၾကျပီ ၊၊ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းအတြက္ တာ၀န္ေတြ ခြဲေ၀ လို႔ စီမံကိန္း ဒါရုိက္တာ ျဖစ္သူနဲ႔ မနက္တုိင္း ကြင္းျပင္ထဲမွာ Briefing ယူေနၾကေပါ့ ၊၊ ေနာက္မွ ကိုယ္တာ၀န္က် တဲ့ အပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ လုပ္ငန္းက ကိုယ့္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ထပ္ျပီး ညႊန္ၾကား ၊ ျပီးမွ လိုအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ လိုက္စစ္ေဆး လို႔ ၊ လုပ္ၾကကိုင္ၾကေပါ့ ၊၊ ပင္ပန္းေပမယ့္ အင္မတန္မွ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းသလို ၊ အင္မတန္မွ လည္း ဂုဏ္ယူစရာေပါ့ ၊၊ ေနာင္တခိ်န္မွာ ေပၚထြန္းလာေတာ့မယ့္ တံတားသစ္ၾကီးကို ျမင္ေယာင္ရင္း ပင္ပန္းတာ ေတြ ေျပေပ်ာက္ ရပါတယ္ ၊၊


ေအာ္ ၊ အခုေတာ့ စီမံကိန္းလည္း ျပီးဆံုးျခင္း ေရာက္လို႔ အခိ်ဳ႕ခိ်ဳ႕ေတြ လည္း ေနာက္ထပ္ စီမံကိန္းအသစ္ဆီ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕အျဖစ္ သြားၾကျပီ ၊၊ အလုပ္မရွိေတာ့တဲ့ အလုပ္သမားအခိ်ဳ႕လည္း ေျပာင္းၾကေရႊ႕ၾကေပါ့ ၊၊ အခုလို စပ္ကူးမတ္ကူးကာလ ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕လို အျမဲတမ္း၀န္ထမ္းေတြ အတြက္ မေထာင္းတာေပမယ့္ ၊ ေန႕စား အလုပ္ သမား လူတန္းစား အတြက္ေတာ့ အင္မတန္မွ က်ပ္တည္းတဲ့ ကာလေပါ့ ၊၊ လုပ္ငန္းကလည္း မလွုုိဳင္ ေတာ့ သလို အလုပ္မရွိဘူးလို႕လည္း မဆိုိနုိင္ ၊ ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ကာလေပါ့ ေလ ၊၊ မစဥ္းစားခ်င္ ပါဘူးေလ ၊၊ အခုလို မနက္ေစာေစာ မွာ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြ မေတြးလိုေပမယ့္ ၊ တားမရဆီးမရ အလိုလို ၀င္လာတဲ့ အေတြး ဆိုးကို ေျဖေဖ်ာက္လို. အားေနတုန္း လမ္းေလးဆင္းေလွ်ာက္ဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္ေလးရဲ့ ေခါင္းရင္းဖက္ ေစြေစာင္းေစာင္းမွာ ရွိတဲ့ ခေရပင္တန္းေလးေတြ ဘက္ဆီကို ဦးတည္မိပါတယ္ ၊၊


ခေရပင္ေလးေတြ ဟာ ပင္ပ်ိဳေလးေတြ မို႕ အပြင့္ေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ နဲ႔ ရနံသင္းသင္းေလး အျမဲေမႊးေနတက္ ပါတယ္ ၊၊ ေလအေ၀ွ႕မွာ ေၾကြၾကေနတဲ့ ခေရပြင္႔ေလးေတြ လည္း ေျမျပင္မွာ ေဖြးေဖြးလွုပ္လို႔ေပါ့ ၊၊ အဲဒီ ခေရ ပန္း ေလးေတြကို ေန႔စဥ္မနက္တုိင္း ဗန္းကံုးေလးေတြနဲ႕ လာေကာက္ေနၾက ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္၊၊ အၾကီးမေလး က ၁၁ ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ အငယ္ေကာင္ေလးက ၈ႏွစ္ ေလာက္ေပါ့ ၊၊ ဆိုက္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ သားသမီးေလးေတြ ေနမွာပါေလ ၊၊ ဗန္းကံုးေလးေတြ အျပည့္အေမာက္ အျမဲတမ္း ကုန္စင္ေအာင္ ေကာက္သြားတက္ၾကပါတယ္ ၊၊ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေပမယ့္ ေက်ာင္းသြားတာမျမင္ေတာ့ ေက်ာင္းမေနၾကဘူးထင္ပ ၊၊ ဒီလိုပဲ ဆိုက္ထဲမွာ လည္း ဟုိဟာေလးေကာက္ ၊ ဒီဟာေလးေကာက္နဲ႔ ေတြ႕ေနရ တက္ပါတယ္ ၊၊ ဒီေန႕မနက္မွာေတာ့ ပန္းေၾကြေလးေတြ ေကာက္ရံုမက အပင္ကိုပါ လွုပ္ျပီး မေၾကြေသးတဲ့ ပန္းေလးေတြကို ေျခြ ယူဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာေၾကာင့္ " ေဟ့ ခေလးေတြ မင္းတုိ႕ ေၾကြတာကိုတင္ေကာက္ ေလ ကြာ ၊ ဘာျဖစ္လို႕ မေၾကြ ေသးတဲ့ ပန္းေလးေတြ ကို ေျခြေနတာလည္း ၊ အပင္ျမင့္မွာ ခဏျဖစ္ျဖစ္ သဘာ၀အတုိင္း ေနပါေစကြာ ၊ ေနာက္ ေန႕ မနက္ေတာ့ သူ႕အလိုလို ေၾကြမွာေပါ့ကြာ " ရယ္လို႕ ခပ္ေငါက္ေငါက္ေလး ေျပာမိေတာ့ ေကာင္းမေလးက " ဒီေန႕ အေဖ့ကုိ ေဆးခန္းျပရမယ္ အစ္ကုိၾကီး ၊ ေဆးခန္းျပဖုိ႔ေငြလိုတယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ မနက္ျဖန္သူ႕အလိုလို ေၾကြ တဲ့ထိ ေစာင့္လို႕ မရလုိ႕ပါ " ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာ၀ုိင္းေလးကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုျပန္ေျပာရပါ့မလဲ ၊၊ " မေၾကြ ခင္မွာ ေ၀ေနတဲ့ ပန္းေလးေတြကို သဘာ၀အတိုင္း ရွိပါေစကြာလို႕ " တားခ်င္ ေပမယ့္ သူတို႕ကိုယ္တုိင္ မေ၀ခင္ မွာ ေၾကြေနရတဲ့ ဘ၀ေလးေတြ မို႕ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမ်ား ေျပာႏုိင္ ပါဦးမလဲ ၊၊ တခါတခါ သဘာ၀ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစြာ မေ၀ခင္မွာ မေၾကြေစခ်င္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ တခါတရံ ေျခြေနမိလား ရယ္လို႕ အျမဲေတြးမိပါတယ္ ၊၊


အလုပ္ခြင္ထဲမွာ ေက်ာင္းေနရမယ့္အရြယ္ အလုပ္သမားေလးေတြကို ေတြ႕ရ ခုိင္းရတုိင္း လိပ္ျပာမလံု ခံစားမိတာ အမွန္ပါ ၊၊ ၁၅ - ၁၆ - ၁၇ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မိဘရင္ခြင္၇ိပ္မွာ ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ခိုလွဳံရင္း ေက်ာင္းပညာ သင္ၾကားရမယ့္ အရြယ္ေတာ့ေပါ့ ၊၊ အတက္ပညာတစ္ခုကို သင္ၾကားေနရ မယ့္ အရြယ္ေတြပါ ၊၊ ပန္းခေလးေတြ ေၾကြမွာစိုးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီခေလးေတြ အတြက္ေရာ မကာကြယ္ ႏုိင္ ေတာ့ ဘူးလား ၊၊ ကာရာ အုိေက ဆုိင္မွာ အဲဒီအရြယ္ ခေလးမေလးေတြကို ပန္းကံုးစြပ္တာဟာ ၊ ေဘာက္ဆူးေပး တာဟာ ခ်ီးေျမွာက္ လိုက္တာလား ၊ ေၾကြမွာစိုးလို႕ တံစိုိးေပးလိုက္တာလား ၊ ေၾကြျပီးသားပါပဲရယ္လို႕ နင္းေျခ ေပးလိုက္တာလား ၊၊ မစဥ္းစားတက္ေတာ့ပါဘူ း ၊၊ အေဖကူလီထမ္းလို႕ သားကူလီထမ္းရတယ္ဆိုတာ ေမြခံထုိက္ေစဆိုတဲ့ ၀တၱရား ေက်ပြန္ျခင္းလား ၊ အေဖလုပ္ သူက ၁၀ ပိသာ အေလးကို ထမ္းလို႕ သားလုပ္သူက ၁၅ ပိသာ အေလးကို ထမ္း ႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဂုဏ္ယူ စရာလား ၊၊ အဲဒီသားသမီးကို အတိဇာတ သားရယ္လို႕ ေခၚဆိုရမလား ၊၊ ကြ်န္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၊ အလုပ္ခြင္ေတြထဲမွာ မေ၀ခင္မွာ ေၾကြေနရတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ ၊၊ အဲဒီ ပန္းေလး ေတြဟာ အခိ်န္မတန္ခင္ မွာ ပင္ယံထက္က ေျခြခ်ခံခဲ့ရတယ္ေလ ၊၊ ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပန္းခေလး ေတြကို မေ၀ခင္မွာ မေၾကြေစခ်င္ေပမယ့္ ၊ ကို္ယ္ဘာမွ မတက္ႏုိင္ေသးတာမို႕ တခါတရံ ကိုယ္တုိင္ ေျခြသူမျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္းပဲ ..... မေ၀ခင္မွာ မေၾကြပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းေပးရံုမွတစ္ပါး .........


ေမတၱာရင္းျဖင့္

မင္းအိမ္ျဖဴ


(လြန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္က ကြ်န္ေတာ့္ ရဲ့ တံတားဆိုက္ကို သတိယရင္း ၊ ျမစ္သာတံတား စီမံကိန္းက လုပ္ေဖၚ ကိုင္ဖက္ အလုပ္သမား ေလးမ်ားအား လြမ္းဆြတ္ရင္း ေရးဖြဲ႕ပါသည္ )


၀န္ခံခ်က္ ၊၊ ပုိစ့္အေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္ ၊၊