Thursday 18 June 2009

အတိတ္ခရီးသုိ. ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိေသာအခါ ၃

ဒီိလိုနဲ. ဒီလိုနဲ.ေပါ့ဗ်ာ ၊၊

ကြ်န္ေတာ္တုိ.ရဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ခရီး ဟာ အနာဂတ္အတြက္ လမ္းျပမီး တန္ေဆာင္ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ အဲဒီ အခိ်န္ ကေလးဘ၀တုန္းက မသိခဲ့တာအမွန္ေပါ့ ၊၊ အဲဒီလုိ အတိတ္အျဖစ္က်န္ေနရစ္မယ့္ ခရီးပုိင္းေလး က အနာဂတ္ ဘ၀ေတြကုိ အဆမတန္ ကြာျခားသြားေစတယ္ဆုိတာကိုလည္း မသိခဲ့ရုိးအမွန္ ၊၊

တခါတခါ ဘာမွမဟုတ္တာေလးက အမွုိက္ကစလို. ျပသာဒ္မီးေလာင္ဆုိသလိုပဲ ၊ ကြာျခားေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ျဖစ္ပြားေစတာ အမွန္ပါပဲ ၊၊ ဒါေပမယ့္ ဂရုျပဳသတိထားမိတဲ့ အခိ်န္မွာေတာ့ အားလံုးဟာ ျပီးဆံုးျခင္းဘူတာကုိ လြန္ေျမာက္ခဲ့ေပါ့ ၊၊ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ကံတရားကုိ ယုိးမယ္ဖြဲတယ္လို.ေတာ့ မသံုးခ်င္ေပမယ့္ စိတ္အနာေျပေစ ဖုိ.ေတာ့ ဒီစကားလံုးေလးလည္း လိုသားလား ၊၊

ကေလးသာသာ ၊ လူၾကီးမက ရိုးသားျခင္း အရိွန္ေတြ မကုန္လြန္ေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ေလးကုိ ျပန္ ျမင္ေယာင္ ေလတုိင္း အျဖဴအစိမ္းေလး၀တ္ျပီး လြယ္အိပ္ကေလး စလြယ္သိုင္းလို. ေျပးလႊားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို သတိယမိတယ္ ၊၊ ဘ၀ကုိ ဘယ္လိုပံုေဖာ္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ထက္ ဒီေန.ကုိ ဘယ္လုိ ကုန္လြန္မယ္ ဆုိတာကုိသာ ေတြးတက္ခဲ့တဲ့ ရိုးသားျခင္း မကုန္တဲ့ ဘ၀ကုိ လြမ္းရံုေတာ့ လြမ္းသားကလား ၊၊

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ၀ွက္ဖဲဆိုတဲ့ စကားကုိ နားမလည္ေပမယ့္ ၊ အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ စကားေလးကိုေတာ့ ၾကားဖူး နား ၀ ရွိေနခဲ့ျပီ ၊၊ အတူသြား အတူစား ၊ အတူကစား ျပီး အတူတူေပ်ာ္ခဲ့ဘူးသူေတြ အတူတူ ဘယ္သူေတြကမ်ား ပုိသာလို. အခုအခ်ိန္မွာ ဘ၀ေတြ ျခားေနရတာလဲ ၊၊ အျမဲတမ္းစဥ္းစားျဖစ္တဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ၊၊

ေဘာလံုးကန္ျခင္းအတက္ပညာလည္း အတူတူ ၊ ေဘာလီေဘာပုတ္ေတာ့လည္း မျခားနား ၊ သေရကြင္း ပစ္ေတာ့ သူမသာကုိယ္မနာ ၊ ဒုိးလိန္.အံုးမလား ၊ ေလးခြျပိဳင္ပစ္မလား ၊၊ လူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္ေတာ့ ဂစ္တာတီးေတာ့ လည္းတူတူ ၊ ထန္းရည္သြားေသာက္ေတာ့ ျပိဳင္ေတာင္ျပိဳင္ျဖစ္ၾကေသး ၊ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ေတာ့ လည္း တက်ိတ္တည္း တဥာဏ္တည္း ၊၊ လယ္ကြင္းေဘးက ဆည္ေျမာင္းထဲမွာ ေရသြားကူးေတာ့ တဖြဲလံုး ၊၊ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ဘ၀ေတြက အလြန္ကုိေ၀းကြာလို. ၊၊ ဘာေတြကမ်ား ကြ်န္ေတာ္တုိ. ဘ၀ေတြကို ကြဲျပားသြားေစပါ သလဲ ၊၊

သူသာတယ္ ကုိယ္သာတယ္ ဆိုတာေတြထက္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ အားလံုးဟာအတူတူပါပဲ ၊၊ တကယ္ကုိ တူတူပါပဲ ၊၊ စာေမးပြဲဆုိတာမွာလည္း သူမသာကုိယ္မသာ ၊ တခါတေလ ကုိယ္ကေတာင္ နာေသး ၏၊၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ဆံုေတြ.ခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ ခရီးမွာ တစ္ေယာက္ ေလာက္ ေတာင္ အတူပါမလာတာေတာ့ တကယ္ ၀မ္းနည္းမိသည္ ၊၊ ဘယ္ဆီေရာက္လုိ. ဘာေတြမ်ားလုပ္ေန ၾကပါလိမ့္ ၊၊ တကယ္ကုိ တစ္ေယာက္မွ အတူတူ မပါလာခဲ့ေတာ့ ၊၊ အားလံုးက ကြ်န္ေတာ္တုိ. အတူတူ ေပ်ာ္ခဲ့ဘူးတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးရဲ့ မနီးမေ၀း အစြန္အဖ်ားေလးမွာပဲ ရွိေနၾကဆဲ၊၊ ယခုတုိင္ရွိေနၾကဆဲ၊၊


အနည္းဆံုး ေရွ.မွာ ဘာျဖစ္ ႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ သတင္း ေလးကို ၾကိဳသိတဲ့သူက ၾကိဳးစားဖုိ. အခြင့္ သာတာ ေတာ့ အမွန္ပဲ
.

7 comments:

ခမ္းကီး said...

ေနာက္ဆံုး စာေၾကာင္းေလးကို အထူးလက္ခံပါတယ္။

မယ္႔ကိုး said...

အေတြးေလးေကာင္းေလးေတြကို ဆက္ေစာင့္ေနပါတယ္။
အားေပးလ်က္...

naychi said...

ၾကိဳသိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္

ေႏြးေနျခည္

ဝက္ဝံေလး said...

ဟဟဟ အမွား၇ွာေတြ႕တယ္ သတိ၇တာ ေနာ္ သတိယ တာဟုတ္ဘူး ဟိဟိ ေပ်ာ္၇ႊင္စြာနဲ႕ အမွားေထာက္ျပသြားတယ္ေနာ္ ခိခိ အဲဒါ ေသခ်ာဖတ္သြားလု႕ိ သိတာေနာ္ ဟဟဟဟ တာ႕တာ ဘုိင္

Yu Ya said...

“တကယ္ကို တစ္ေယာက္မွ အတူတူ မပါလာခဲ့ေတာ့”
......
အလယ္တန္းကသူေတြမပါရင္ အထက္တန္းက သူေတြ ပါေအာင္ေခၚေပါ့ဗ်ာ...
အထက္တန္းက သူေတြမပါရင္ တကၠသိုလ္က သူေတြ ပါေအာင္ေခၚေပါ့ဗ်ာ...
တကၠသိုလ္က သူေတြမွ မပါေသးရင္ အခုအနားမွာ ရွိေနတဲ့ သူေတြကို မပါ ပါေအာင္ေခၚေပါ့ဗ်ာ...

ဒါနဲ႔ ေနပါအံုးဗ်..ဘယ္ကိုေခၚခ်င္တာလဲဟင္...

မင္းအိမ္ျဖဴ Minn Eain Phyu said...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုခမ္းေရ မွ်ေ၀ခံစားေပးလို.

မယ္ကုိးေရ ျမင္တာေလးေတြ ေျပာအံုးေလ(ရစ္တာ)

ေနၿခည္ရယ္ "ေဗဒင္ဆရာသာ ပုိသိႏုိင္မလား " ဗဒင္သိခ်င္းေလ

ပုတုေကြးေရ အမွားေထာက္ျပတာေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္

ကုိယုယေရ လာပါမယ္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ေပါ့ဗ်ာ ....
ဘယ္ကုိေခၚခ်င္တာလဲဆုိတာ မၾကာမီလာမည္ေမွ်ာ္ေပါ့ ဗ်ာ
ေခတ္မွီဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေသာ ေရႊနုိင္ငံသစ္ဆီသုိ.
ေလဆိပ္က ဆုိင္းပုဒ္ကုိေျပာတာေနာ္ ဟာဟ

လင္းဒီပ said...

အျဖဴအစိမ္းဘဝမွာ သိပ္မကြဲေသးဘူး...ဆယ္တန္းေနာက္ပိုင္းမွာ တေျဖးေျဖး ေဝးသြားၾကတယ္...။

အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက
ပဲမ်ားတတ္စ ေက်ာင္းသူျဖဴျဖဴစိမ္းစိမ္းေလးေတြ ေတာင္ျပန္လြမ္းသြားတယ္..
ေအာ္
မင္းတို႕လည္း
ကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရေနၾကျပီလဲ...:P