Friday 18 September 2009

လြတ္လာျပီတဲ့

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၊ အင္း သူ႕ကုိေတာ့ ဦးေလးပြလိုိ႔ေခၚၾကတယ္ ၊၊ ကုိယ္နဲ႔လည္း သိပ္မရင္ႏွီးပါဘူး ၊၊ အဲဒါ ေပမယ့္ သူကုိ႕ကုိယ္သိသလို ကုိယ္ကုိ္လည္း သူသိမယ္လို႔ထင္ရဲ့ ၊၊ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ ေတြ႔ဖူးပါတယ္ ၊၊ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့ကာလျပီးမၾကာပါဘူး အီးေမးေလးတစ္ေစာင္ရဘူးတယ္ ၊၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၀င္သြား ရ တယ္ တဲ့ ၊၊ ဒီေန႔ေတာ့ လြတ္လာတယ္တဲ့ ၊၊ ၀မ္းသာပါတယ္ ၊၊ အမွန္တကယ္ကုိယ္ခ်င္းလည္းစာမိပါတယ္ ၊၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား အထီးက်န္မလဲေနာ္ ၊၊ ေတြးၾကည့္ ရင္ စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာင္ မလြယ္ကူတဲ့ဘ၀ပါ ၊၊ တခါတေလ သီလ ယူထားတယ္ဆိုတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ေတာင္မွ ခ်ဳပ္ထီးတားရတာေတြက မလြယ္ကူလိုက္တာ ၊၊ အင္း သူတို႔ လိုသာဆိုရင္ တကယ္ကုိ မလြယ္ကူတာပါတကား ၊၊ အင္းေျပာသာေျပာတာပါ ကို္ယ္ေတြလည္း ဘာတစ္ခုမွ သူငယ္ခ်င္း ေတြအတြက္ မလုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး ၊၊ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခဲ့ရေပမယ့္ အင္း အတန္းတူေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေပါ့ ၊၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး တစ္ဖြဲ႔တည္းေတာ့လည္း ဟုတ္ပါဘူးေလ ၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ လြတ္လာျပီဆိုတဲ့ စကားေလးၾကားရတာ တကယ္ကုိ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္ ၊၊ အသက္ေလးငယ္ေသးတယ္ ၊၊ လုပ္စရာေတြ အမ်ား ၾကီးက်န္ေသးတာကလား ၊၊ ခုမွ သက္တမ္းတစ္၀က္သာ ရွိေသးတာ ၊၊
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

2 comments:

ေနေဒးသစ္ said...

ထြက္လာတာေတာ့ ဝမ္းသာစရာ ..
ျပန္မဝင္ဖို႕ေတာ့ အေရးႀကီးတယ္ ..
ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး :D

ေနေဒးသစ္။

PhotoVigor said...

Hi..love your post. It is a waste for all of us and for Burma.