ထုိညေန

ရေသ့သူေတာ္တိုင္မွ ဥာဏ္မခို္င္ စ်ာန္ယုိင္ေလ်ာရတယ္ ဆိုတဲ့ တေပါင္းလအကုန္ တခူးအ၀င္ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ

ေႏြသီးႏွံေတြ စုိက္ဖို႔ ကြင္းရွင္းျပီး မီးရွဳိ႕ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေပါ့ ၊၊ ညေနဖက္ဆို တကြင္းလံုး မွိဳင္းေန ေရာပဲ ၊၊ ျမင္ေနရတဲ့ ေတာင္ တန္းစြယ္ေလးက ေတာ့ ရခုိင္ရုိးမရဲ့ အစြယ္အပြားလို႔ ေျပာရမလား ၊ ပဲခူးရုိးမရဲ့ အစလို႔ဆိုရမလား မသိတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဒသအေခၚေတာ့ အေနာက္ေတာေပါ့ ၊၊

ဒီပံုေလးေတြကို ညေန စာပို႔ရထားၾကီးေပၚကေနရုိက္ခဲ့တာပါ ၊၊ ညေန၀င္တဲ့ ရထားကို စာပို႕ရထားတဲ့ ၊၊ စာေတြ သယ္လာလို႔ေလ ၊၊ စာတိုက္တြဲပါတယ္ ၊၊ ေနာက္ သတင္းစာလည္း အဲဒီရထားမွာပါတယ္ ၊၊ သတင္းစာကို ညေနမွ ဖတ္ရတယ္ ၊၊ ရထားေနာက္က်ရင္ ေနာက္တစ္ေန႔မွ ဖတ္ရတယ္ ၊၊ မသိေသးေတာ့လည္း အသစ္ေပါ့ေနာ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီတုန္းက စီးလာတဲ့ ရထားတြဲကုိ ျမင္သာေအာင္ေျပာရရင္ ရထားတြဲေတာ့ ရထားတြဲပါပဲ ၊၊ ဒါေပမယ့္ အမိုးလည္းမပါသလို ၊ အကာကလည္း ေအာက္ေျခ ၃ ေပသာသာ တစ္၀က္ေလာက္ပဲ ပါပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္မွာေတာ့ ပက္လက္တြဲလုိ႔ေခၚပါတယ္ ၊၊ အမ်ားစုကေတာ့ ကုန္ပဲ တင္ပါတယ္ ၊၊ ေနာက္ သဲေတြ ၊ ေက်ာက္ေတြ တင္ပါတယ္ ၊၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီပက္လက္တြဲရဲ့ ေဘးေဘာင္ေလး ေပၚမွာ ထုိင္ျပီး တုိင္ေလးကို ဖက္ျပီးစီးရတာ အင္မတန္မွ သေဘာက်ပါတယ္ ၊၊ အဲဒီတစ္ေခါက္ က အိမ္ကအျပန္ ရထားေပၚမွာ ရုိက္ထားတာပါ ၊၊ အခုခ်ိန္ထိ အိမ္ကေန ျပန္ထြက္ရေလတုိင္း ဘယ္အရာက စြဲထားမွန္းမသိေလးလံျပီး အားေတြ ပ်က္ေနတက္ဆဲ ၊၊ အိမ္ကုိဒီေလာက္ခင္တြယ္တက္လို႕လည္း သိတက္စကတည္းက အိမ္နဲ႔မေနရတာထင္ ပါတယ္ ၊၊ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူက ဖိနပ္စီးလိုက္တာနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္တဲ့ အိမ္မွာ မေနရေတာ့ ဘူးဆိုျပီးေတာ့တဲ့ ဒါေပမယ့္ သူအိမ္ကေန ခြာရတာ ၁၀ ရက္က အၾကာဆံုး ျဖစ္မယ္ထင္ပ ၊၊ ရန္ကုန္သားဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ဘယ္မွ သြားစရာမလိုဘဲ အိမ္ကပဲ တက္ ၊ အခုမိန္းမရျပီးေတာ့လည္း အိမ္မွာပဲ ၊၊ ဘ၀ေတြက တကယ္ကုိ ရယ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္ ၊၊